Binnen vier weken is het alweer zo ver, de nieuwe editie van Grauzone Festival zal hartje Den Haag opnieuw onderdompelen in een waas van muzikale gelukzaligheid. Op een paar schamele zondagstickets na, zal dat overigens in uitverkochte modus het geval zijn. Grauzone verkoopt niet alleen uit, maar doet dat jaar na jaar steeds vroeger.
Wat kunnen we dit jaar verwachten? De vijf locaties met meerdere podia lijken vaste waarden geworden. Uiteraard kunnen we niet heen rond de drie podia in Paard, maar het walhalla van de Graukunst, The Grey Space In The Middle, is ook weer van de partij. De Barth Kapel, Gr8 en De Zwarte Ruiter vervolmaken het kwintet. De line-up is er al, de timetable nog niet, maar we kunnen niet wachten al een maand vooruit te kijken.
Wat mogen we op de openingsdag, vrijdag 7 februari verwachten? We lichten er een paar namen uit. Op het grote Paard-podium zal Zola Jesus een avondje catharsis met aangrijpende zang en een aan- en afrollen van emoties presenteren. We mogen ons opmaken voor een greep uit haar zes albums en een grootse prestatie op de vleugelpiano.
Wij zijn enorme fan van alles wat baadt in de meren genaamd dreampop, darkwave en melodische new wave. Madeline Goldstein beantwoordt onze gebeden. Moeilijk in te schatten door wie ze zich zal omringen maar de single Seed Of Doubt laat geen twijfel toe. New romantics vs punk in een dromerige uitvoering en veel theater.
Ook voor Glass Spells uit San Diego breken we een lans of twee. Anthony Ramirez en Tania Costello mixen moderne synthpop en retro-geluidjes vol verslavende wendingen en een dromerig klankpalet. Glass Spells staan voor het eerst op Grauzone.
Vosh uit Washington D.C. debuteert evenzeer. Chris Moore en Josephine Olivia brengen een dynamische blend van industrial, darkwave en gothic wave. Debuut Vessel liegt er niet om en stikt van de gitaarriffs en zware synths. Dit zou iets moeten zijn voor fans van Bauhaus en Nine Inch Nails.
Aan Amerikanen geen gebrek want ook onze laatste vrijdagtip komt uit de States, meer bepaald uit Chicago. We zijn al lang fan van Brian Case, toen FACS nog gewoon Disappears heette en hij later met FACS in 2017 op Sonic City stond met Negative Houses. Drie platen verder blijft de beklijvende sound floreren tijdens krachtige live-sets. Onder het motto “niets is wat het lijkt” is dit voor ons een absolute must-see.
Op zaterdag 8 februari verwacht Paard een absolute topper. Anja Huwe, de legendarische zangeres van het baanbrekende X Mal Deutschland, komt exclusief naar Den Haag. Haar jaren ’80 rol in het vormgeven van postpunk en darkwave kent zijn gelijke niet. Huwe komt overigens haar solo-debuut, Codes, voorstellen. Uiteraard komt een palet fijnproevers uit het oeuvre van X Mal Deutschland langs of wat had je gedacht? Huwe was vele jaren lang uit de muziekwereld verdwenen maar komt nog steeds als een legendarische topper naar Grauzone.
Misschien nog iets Amerikaans om het af te leren? Wel ja, synthpop met minimale electro uit Brooklyn van het duo Liz Wendelbo en Sean McBride, die eindelijk hun opwachting maken op Grauzone als Xeno & Oaklander, doet ons alle vakjes afvinken. Verwacht je aan atmosferische melodische geniaal in elkaar gestoken synthwavetoppers. Deze uiterst dansbare nummers zijn gefundenes Fressen voor fans van analoge synths.
Geneva Jacuzzi treedt zowel zaterdag als zondag op, ze is… tromgeroffel… Amerikaanse en zelfs uit het op afgrijselijke wijze geteisterde Los Angeles. Ze maakt al een jaar of twintig lang lo-fi synthpop en brengt spectaculaire live-shows die muziek verpakken in performance art en kostuumwissels en filmische intermezzi etaleren. Triple Fire heet haar recentste album en ojee dit klinkt als de kroniek van een aangekondigde natuurramp.
Maria Iskariot geniet al een jaar lang een verbluffende reputatie binnen onze Belgische landsgrenzen en geeft een nieuwe dimensie aan punkrock met ruwe rauwe noise, boordevol energie en zwarte humor. Intenser dan dit wordt het wellicht niet meer.
En laten we Los Angeles maar extra steunen dezer dagen. MS. BOAN is een Mexicaans-Amerikaans synthpopduo uit L.A. Mariana Saldaña kan je kennen via Boy Harsher en ze maakt met Jose Cota coldwave en EBM-getinte dromerige synthpop die zowel Mexico als L.A. symboliseert.
Op zondag 9 februari komt er alweer een absolute topper langs. TR/ST, vroeger gewoon Trust, komt terug en wel met een nieuw album, Performance. We blijven overigens in Los Angeles met Robert Alfons en zijn synthpop-darkwave-parels. Hij is al ruim 12 jaar albums aan het maken en overlaadt zijn electro-composities met emotionele teksten.
De klok blijft Amerikaans tikken, deze keer uit Detroit. ADULT., zijnde Nicola Kuperus en Adam Lee Miller, zullen een donkere dansesthetiek presenteren. Met invloeden uit de jaren ’70 postmoderne analoge muziek bracht ADULT. al acht platen uit. Live schijnen die behoorlijk onweerstaanbaar te zijn.
Anika zal een variatie op het thema vormen. De van origine politieke journaliste vond haar muzikale weg en ze floreert met een hypnotiserende angstaanjagende stem die Geoff Barrow van BEAK> al tot een samenwerking verleidde. Idem dito voor Exploded View overigens. Op haar nieuwe plaat Change mikt ze op persoonlijke groei en een collectieve verantwoordelijkheid. Er staat wel al nieuw werk op de plank en dat zal ook uitgebreid aan bod komen. Verwacht je aan een unieke mix van buitenaardse zanglijnen, postpunkbassen en dub-ritmes.
Italia per favore! Lili Refrain staat op de affiche en het podium. Rituele, energetische percussie en atmosferische horrorsynths doen ons pretparkgewijs laveren tussen metal naar opera. Dat dit live een bommetje wordt, hoeven we al niet meer te verklappen.
We zijn nog niet in Australië geweest, maar Negative Gears uit Sydney brengt daar verandering in. Denk aan postpunk maar ook aan desillusie en catharsis. Moraliser komen ze voorstellen, een typisch donker geluid uit de Australische underground scene. Uitbarstingen op het podium zijn de vertaling van maatschappijfrustraties, vertolkt via vlijmscherpe teksten. Negative Gears komen voor het eerst langs.
Het volledige programma kan je op je gemak hier nalezen, maar wie nog geen ticket heeft is er eigenlijk al aan voor de graumoeite.
