De voorlaatste dag van Boomtown stond vooral in het teken van experimentele muziek (wat dat ook mag betekenen), en in de vooravond kon je vooral veel bands uit de Consouling Sounds-stal zien. De acts op dit Gentse label waren tijdens deze editie van Gentse Feesten werkelijk overal: van de winkel in de Baudelostraat tot in een overvolle Kinky Star, en ook op de Kouter.
Vijf uur is verschrikkelijk vroeg om te spelen, maar The Girl Who Cried Wolf slaagde er zonder veel problemen in om de nieuwsgierigen (en de fans) mee te slepen in hun donkere doompop die vaak met Chelsea Wolfe wordt vergeleken. De strijkarrangementen van Sofie Sweygers passen perfect bij de duistere stem van Heleen Destuyver, aangedikt met slepende gitaren die je ook wel eens hoort als je een plaat van PJ Harvey oplegt. Het Antwerpse vijftal bewees met bravoure dat dit kleine landje stikt van het talent.
Een programmaboekje op zak hebben is geen luxe op Boomtown (tenzij je die uit je hoofd kent). Terwijl Alec De Bruyn met Undskyld op het hoofdpodium stond, repten wij ons vliegensvlug naar de Handelsbeurs voor Inwolves. Involves (alweer op Consouling Sounds) is wellicht de beste plaat die je tot dusver nog niet hebt gehoord, een beklemmende explosie van geluiden die georkestreerd worden door het integere drumspel van Karen Willems en gitaar- en synthwerk van Jurgen De Blonde (de Portables) en Ward Dupan. De songs zijn op intense oerschreeuwen na instrumentaal, een meesterlijke combinatie van 90s postrock en klassieke krautrock. Het was amper zes uur in de avond, gelukkig had het publiek de weg naar de concertzaal gevonden.
Inwolves is een avontuur voor het oor. Dat kunnen we ook zeggen over de act die onmiddellijk daarna optrad: The Black Heart Rebellion. Hun imponerende laatste plaat heeft wel een titel die geen mens kan onthouden (People, When You See The Smoke, Do Not Think It Is The Fields They’re burning), wel ligt hij sinds zijn release nog steeds op de draaitafel. En ze live bewonderen natuurlijk! Onlangs speelden ze nog met Explosions In The Sky in de AB, nu stonden ze op het vertrouwde podium van de Handelsbeurs. Sommige mensen zullen het moeilijk hebben om hun imposante muziek in een hokje te duwen, gewoonweg omdat je er zo ontzettend veel in hoort. Soms is het loeihard dat je trommelvliezen ervan trillen en dan brengen ze je weer tot innerlijke rust. Hoe meer je The Black Heart Rebellion op een podium ziet, des te beter ze worden. We gebruiken het woord niet graag, wegens de pompeuze ondertoon, maar wat Pieter Uyttenhove met zijn band doet, is gewoon kunst.
Wie Afrikaanse klanken wilde horen, ging naar de Kouter om FùGù MANGO te zien, wie één van de beste Belgische (mogen we daar gewoon internationale van maken?) acts wilde aanschouwen ging gewoon opnieuw de zaal binnen voor Echo Beatty. Eigenlijk is het zonde dat we dit Antwerpse trio nog moeten voor stellen, hun tweede album Nonetheless moest immers al lang in je platenkast staan. Er zijn al honderden termen gebruikt om de donkere indiepop van de drie te omschrijven. Feit is dat de combinatie van het unieke stemgeluid van Annelies Van Dinter, het muzikaal gegoochel van multi-instrumentalist Jochem Baelus en het vernuftige drumwerk van Louis Evrard voor onweerstaanbaar muzikaal vuurwerk zorgt. Iedere song van Echo Beatty klinkt een beetje als een klassieker, het applaus achteraf loog daar niet om.
Het drukke Boomtown-programma zorgt ervoor dat je voor moeilijke keuzes staat. Ga je naar de opera voor Gabriel Rios, blijf je buiten staan voor The Violent Husbands of vlucht je gewoon weer een zaal binnen? Voor ons werd dat het laatste, want Raveyardsis een klein supergroepje. Spilfiguur van dit project is François De Meyer, dat steeds was aangevuld met allerlei muzikanten uit andere bands (van Raketkanon tot Steak Number Eight). Door overvolle agenda’s werd het een beetje zoeken naar de ideale line-up, één die werd gevonden op hun onlangs verschenen mini-album KYEM. Raveyards beschouwt een grot of een kerk als de ideale concertplaats, voor Boomtown werd het podium van de Handelsbeurs voorzien van een halve zeshoek uit plexiglas. Net zoals The Black Heart Rebellion moet je de muziek van Raveyards als een ceremonie ondergaan. Dreigend hart, en tegelijkertijd integer (niet in het minst door de engelachtige stem van Stefanie, na de uren ook drumster bij Brutus. Innemend, en een concert dat geen hart onberoerd laat.
De meest commerciële act van de avond was ongetwijfeld, Ertebrekers : het nieuwste hobbybandje (of mogen we dat niet zeggen?) van Filip Kowlier, Peter Lesage en Jeffrey Bearelle. Mannen die vertrouwd zijn met een podium, en voor hun was het dan ook geen probleem om de tjokvolle Kouter tot een feestplein om te vormen.
Wij hadden echter zin in iets anders, muziek waarvoor je geen woorden kan vinden. Probeer zelf maar eens Schotse pop, een tuba, een klarinet en experimentele elektronica in één woord te vatten? Het enige wat uit je mond komt is Anna Meredith. Deze componiste die soms wat aan Laurie Anderson en wijlen Kirsty MacColl doet denken wordt regelmatig gevraagd door de BBC of ze componeert een opera met een beatbox (!) Een grappige vrouw die niet vies is van experiment. Het optreden in de Handelsbeurs was wel iets te chaotisch om je een uur lang in trance te houden, op zijn minst zag je een opmerkelijke artieste. Neen, Boomtown houdt niet van vakjes, wij ook niet!
