De muziekgoden zijn ons ook deze week gunstig gezind in de Luminous Belge spotify lijst. Vijf muzikale kleppers die we op endless repeat zetten en waar we maar niet genoeg kunnen van krijgen. Deze week zijn dat ENDLINGR, Go March, Zwerm, Uma Chine en Distrakt.
Zoals wel vaker bij Consouling Sounds is ook Ponzi Pyramids van Endlingr – om het in keukentermen te zeggen – geen kant en klare maaltijd die je vlot even naar binnen speelt. De jazzinvloed (op speed) waarmee deze track afgekruid wordt verdient echter alle lof. De muziek van Endlingr is te omschrijven als duister, filmisch, ‘doorgecomponeerd’ met op riff en soundscape gebaseerde passages. Endlingr haalt de trekker over maar dient het genadeschot niet toe, liever laten ze je badend in angstzweet, verweesd achter.
Het meer dan zeven minuten durende nummer Zip van Go March begint met spacey synthklanken waarna er wat jaren 80 sequencer-sequenties volgen die van de hand van Jean-Michel Jarre of Giorgio Moroder konden zijn. Dan valt die gedreven drum in en vouwt het nummer helemaal open. Door het nummer heen krijgen we bijzonder breaks en nog meer spacey geluiden die genoeg afwisseling in het nummer brengen. We horen heel wel wat krautrock-invloeden in deze single, maar doordat er zoveel variatie in het nummer zit, klinkt het veel boeiender dan het gemiddelde krautrocknummer. Met Zipp laat het trio zien dat ze altijd op zoek zijn naar een nieuw, boeiend geluid zonder hun eigen identiteit te verliezen.
Er zijn van die nummers die van A tot Z juist zitten en Crow In The Dark van Zwerm is er één van. Er zijn onnoemelijk veel muzikanten die hun instrument meester zijn en kunnen shredden alsof hun leven ervan afhangt. Wat binnen Zwerm gebeurt, is echter van een heel ander kaliber. De leden van Zwerm hebben met dit nummer nog eens bewezen dat ze meestermuzikanten zijn en dat de moeilijkheid niet ligt in het snel spelen van nummers maar in de complexiteit van de eenvoud, en dat is waarom we zo van dit nummer houden.
Visits van Uma Chine gaat over het delirium van een dementerende vrouw die bij haar overleden man wil zijn, terwijl ze zich woest afzet tegen haar eigen in-leven-zijn. In de stevige percussie uitbarstingen hoor je de woede. Die uitbarstingen worden afgewisseld met zwalpende strofes totdat de grens tussen illusie en realiteit, droom en waken, steeds kleiner wordt en Visits uitmondt in een stuivende climax van gekte en blijdschap. Het is een boeiend geheel geworden. Bij de intro wisten we nog niet goed wat te verwachten van het nummer maar als je de song in zijn geheel hoort, klinkt de intro vrij logisch en past hij perfect bij het verhaal.
Distrakt, aka Bauke De Langhe, is een 23-jarige producer uit Leuven. Hij brengt met 2020 ineens een sterke debuutsingle. In zijn debuut combineert Distrakt zijn liefde voor elektronische muziek met geluiden uit het dagelijkse leven. Deze opnames, gemixt met samples worden getransformeerd tot een vibe die balanceert tussen electro en ambient. Het nummer doet ons denken aan Burial maar dan met een heerlijk lounge clubgevoel.
Veel luistergenot!
