Gevoel voor dramatiek, sparks met gitaren, veelzijdig maar nooit vervelend, analoge synths met een warme stem en sleazy outsider pop die flirt met kapotte disco en fonkelende 80’s gitaarsolo’s.
Dit allemaal deze week te horen in onze Luminous Belge. Artiesten zijn Porcelain id, Parks, Boogie Beasts, Hydrogen Sea en Ratmosphere.
Het minste wat je van Porcelain id kan zeggen is dat die een van de meest herkenbare nieuwe artiesten is aan het Vlaamse artiestenfirmament(je). Eerst zong die in het Nederlands en het Engels, tegenwoordig enkel nog in het Engels. Maar dat is natuurlijk niet wat Hubert Tuyishime(die/hen/hun) zo uniek maakt. De porseleinen bard heeft vooral een erg herkenbare stem en typische manier van muzikale expressie waarin vlotjes wordt overgeschakeld tussen ingetogen zang en stevige uithalen. Steeds met veel gevoel voor dramatiek die al eens overslaat in pathetiek.
Het geeft hun een authenticiteit en kwetsbaarheid die in hun debuutalbum Bibi:1 gelukkig onaangetast blijft ondanks de nogal stevige productionele lagen die Youniss Ahamad aan een aantal nummers toevoegde. Een productie die ons trouwens soms wat deed denken aan The Dark! de meest recente van Glints.
Veel toeters, bellen, soms flinke lagen distortion en bombast. We horen een Porcelain id in het kwadraat waarbij we soms de ‘oude’, DIY akoestische solo act missen al komt die tijdens het aangrijpende Low Polly of You are the heaven bijvoorbeeld regelmatig aan de oppervlakte piepen. Het zal met gewenning te maken hebben.
Bibi:1 is de logische volgende stap in het muzikale traject van de Antwerpse artiest. Porcelain id levert een stevig, origineel en heel herkenbaar eerste album af dat niet zomaar onopgemerkt passeert. Het is niet velen gegeven!
Toen afgelopen december debuutsingle Always/Unknown verscheen zoals Maria in onze grot (een gerief, hoor, zo’n grot) waren wij daar zo enthousiast over dat collocatie dreigde. Maar mensen moeten verder en dus ook die van Parks. Met dit, de tweede single uit hun in mei uit te komen lp. En wat leert Big Frog ons?
Dat ze in de beslotenheid van hun jongenskamers niet enkel naar gitaargeram luisteren. Nu is dit gitaargeram, zeer zeker, maar er zit meer achter dan pure adrenaline. Er zweemt – niet te nadrukkelijk – zowaar progrock in want Big Frog had ook een halve eeuw geleden al uit jongenskamers kunnen klinken. Parks zijn Sparks met gitaren. En meer hebben we niet te kwekken want we zijn voor één keer stil: dit is een single die een autostrade vol mogelijkheden opent, en Parks knipt bij die opening het lintje door. Er staat op te lezen: meest beloftevolle band van hier.
Toen we de naam Boogie Beasts hoorden waaien op de redactie, werden we gelijk terug gekatapulteerd naar de Paulusfeesten van zomer 2023 in hartje Oostende. Want wat was dat daar allemaal? We herinneren ons dat de energie van het podium spatte en dat we met gesigneerd vinyl huiswaarts keerden. Sindsdien kleeft er ook een sticker van deze band op onze frigo. En voor die vinyl en sticker hadden we serieus moeten aanschuiven, de rij naar de merch-stand leek eindeloos.
Ook normaal na zo’n sterk optreden. Hun muziek kan je wat vergelijken met Black Box Revelation, The Black Keys soms zelfs wat Triggerfinger. Maar evenzeer zou de muziek passen bij 101 scènes uit de gekende Tarantinofilms.
De veelzijdigheid van hun muziek, is hun sterkte. Veelzijdig maar nooit vervelend. Strak gespeeld. Hier en daar lekker rauw.
Op 19 april komen deze jongens met hun nieuwe album, Neon Skies & Different Highs, uit. Het belooft weer een groovy album te worden en daar kunnen we enkel maar blij om zijn. Als voorproefje krijgen we alvast Cold Ways als single en dat is weer een verdomd vette schijf. Er hangt zowaar een eighties kantje aan. Maar het zijn de Boogie Beasts pur sang! Het is eigenlijk al lang geleden dat er nog een Belgische band was die zo hun eigen sound kon doordrukken. Als ze voorbijkomen op de radio weet je meteen dat zij het zijn. Willy Radio, Classic 21, Pinguin Radio (NL),… hebben dat al begrepen en draaien Boogie Beasts regelmatig.
Maar ook de geschreven vakpers weet wie ze zijn. Rolling Stone France, Classic Rock Magazine Deutschland, OOR,… hebben al lovend verwoord wat ze van Boogie Beasts denken.
Luister vooral even zelf.
Boogie Beasts bestaat uit Patrick Louis (zang en gitaar), Fabian Bennardo (harmonica), Jan Jaspers (zang en gitaar) en Gert Servaes aan de drums. Maar onderschat het aandeel van producer Koenraad Foesters niet voor de sound van hun vierde studioalbum (vijfde in totaal). Deze goede man kreeg nog meer touwtjes in handen waardoor hij eigenlijk zo goed als een vijfde bandlid is geworden. En dat blijkt een goede zaak!
We maken hierboven nu wel enkele vergelijkingen met andere bands maar eigenlijk is Boogie Beasts in geen hoek te duwen. Garagerock? Ja. Bluesrock? Ja. Catchy songs? Ja.
En dat resulteert natuurlijk ook in het feit dat er niet één moment is om hen te beluisteren. Zin in een feestje? Ja. Op de achtergrond in je stamkroeg? Ja. Op een festival live? Oh ja, zeker en vast! En waar blijven die rauwe films waar ze te horen zijn? En komt die crush eindelijk langs voor dat etentje waar je al zo lang naar uitkijkt? Ook dan kan je gewoon Boogie Beasts in de cd-speler knallen. Succes gegarandeerd.
Wil je hen live gaan bekijken en beluisteren? Dan moet je nog even wachten want eerst trekken ze naar het zonnige Spanje. (Het zijn geen dommekloten natuurlijk, ze weten wel wanneer ze naar Spanje moeten gaan. In de winter uiteraard!)
Maar daarna kan je ze gaan bewonderen in België, Nederland en Frankrijk. Hoppa!
Vorig jaar verscheen – zonder veel toeters of bellen – het nieuwe Hydrogen Sea album Creature Comforts. Wat Birsen en PJ er toen over te zeggen hadden, kan je hier nog eens nalezen. Samen met producer Luuk Cox (Shameboy) lieten Birsen Uçar en PJ Seaux een meer poppy kant van zichzelf horen.
Hydrogen Sea gaat in maart terug op tournee om het album te promoten en om dat te vieren krijgen we er nog een zeemzoete dansparel uit. Cherry Milk is een gedreven nummer waarin de analoge synths de zachte warme stem van Birsen mooi aanvullen, terwijl de drums ons naar de dansvloer begeleiden.
Het is synthpop zoals alleen Hydrogen Sea die kan maken, lekker zoet maar ook zalvend en sprankelend.
Het Brugse Ratmosphere staat voor sleazy outsider pop die flirt met kapotte disco en fonkelende 80’s gitaarsolo’s. De gebroeders Robin en Brecht Serruys zijn verantwoordelijk voor de bijzondere composities. Ze krijgen ondersteuning van Jente Neels op gitaar en Fieke Soete op bas. Na verschillende singles was het hoog tijd voor een debuutplaat.
Devils Island staat voor een dystopische wereld waar moeilijk aan te ontsnappen lijkt. Vele songs hebben een “end of the world” motief omdat de plaat werd geschreven tijdens covid en de inval in Oekraïne. Dit thema werd vertaald in een soort van kale, exotische sound, een tropisch schraal eiland waar een onvolmaakte droom zich manifesteert. De nummers geschreven in de boswachterswoning van Robin waar natuur en rust veel inspiratie verschaffen.
Het album opent met het titelnummer dat sfeervol en dromerig begint maar later iets donkerder en dreigender wordt door de bijzondere arrangementen en Robins coole manier van zingen. Vervolgens gaat het er wat luchtiger aan toe met de poppy en sensuele single Shotgun. Ook de andere single Mud klinkt sensueel met een super catchy refrein. Waiting Room is dan weer een moderne versie van Serge Gainsbourg die flirt met disco terwijl Bloodsucker een 80’s ballade is met een ABC vibe.
Nog meer eighties invloeden duiken op in de catchy songs Pistache en Smokescreen die veertig jaar gedelen zeker een hit hadden kunnen zijn. Brave New World is jaren 80 bossa nova die je sensueel naar de dansvloer sleept. Bij Movement krijgen we weer aanstekelijke synthpop die in de lijn ligt van Heaven 17 en ABC. Het album wordt afgesloten met het instrumentale Ultra Marine, een nummer dat niet zou misstaan op de 80’s klassieker Avalon van Roxy Music.
Je hoort dat der flink wat werk in deze plaat is gestoken. Er wordt uitgepakt met straffe arrangementen waardoor elk nummer overweldigend binnenkomt. De jaren ’80 invloeden kan je moeilijk negeren maar daar is niks mis mee als dat zo’n geweldige plaat oplevert.
Veel luistergenot!
