Geen muzikaal behang, een two man sound uit Kortrijk, een aantrekkelijke mix van r&b en rap, furieuze postpunk met hypnotiserende baslijnen en een funky singer-songwriter. Wat kan een mens meer verlangen? Deze week allemaal te beluisteren in onze Luminous Belge.
Artiesten van dienst zijn Honey, Ampul, Chezzy, Maze en Simon Le Ma. Een muzikale ontdekkingstocht wordt het zeker!
Honey is een nieuw instrumentaal trio bestaande uit gitarist Lukas Somers (Yong Yello, OttoKintet, Catbug en SOLAK), bassist Gerben Brys (Ottla, Moonboat, Bram Weijters’ Crazy Men) en drummer Oliver Penu (Bandler Ching, Calicos, Maanpaard en Kel Assouf). Hun liedjes zijn ontstaan tijdens jams en bevatten invloeden van funk, soul, jazz en gospel artiesten.
De groovy debuutep werd ingeblikt in Studio Ledeberg en gemixt door Peter Desmedt. Ze kregen ook hulp van de Amerikaanse Hammond-speler Jake Sherman (Meshell Ndegeocello, Andrew Bird, Bilal) en Wout Gooris op CP-70, piano en synths.
Propolis For People opent met het aanstekelijke Bossa Dolce, een ijzersterk nummer dat erg sensueel klinkt en waarop je hoort dat dit trio goed weet waar ze mee bezig zijn. Het nummer wordt heel subtiel opgebouwd, zonder overdonderende arrangementen, alles is perfect in balans en erg dansbaar.
Het soulvolle Gal Green is een ode aan soullegende Al Green. Het nummer is ontstaan na een maaltijd op een zondagmiddag en baadt in een lekkere ‘lazy sunday afternoon vibe’ met toch weer een erg lekkere groove.
Holy Bee begint vrij zweverig maar als de bas en drums invallen, lijkt de strakke groove wat te vechten met de hoekige gitaarakkoorden. Uiteindelijk valt toch alles weer samen in een ietwat experimentele psychedelische climax. We hadden het niet verwacht met een titel als Tokkeltje, maar deze track vormt het rustpunt op de ep. Het nummer is gebouwd op een dromerige, repetitieve tokkel waar uiteindelijk een trage melodie uit tevoorschijn komt en we de invloed van gitarist Bill Frisell in herkennen.
Dan zijn we helaas al bij het laatste nummer WGHWBH aanbeland waarin een vleugje Satie en Spaanse gitaren verwerkt zitten, maar ook de soulvolle Hammond van Sherman. Met wat fantasie kan je er zo de fluwelen stem van D’Angelo bij denken.
Honey doet niet aan muzikaal behang of lounge op deze ep. De composities zijn origineel, funky en afgekruid met een zalige groove. Verslavend als honing!
Vorig jaar in mei stonden ze niet aan de start van de Giro d’Italia want ze konden niet. Ze, zijnde Nicolas Vansteenkiste en Robbe Ardenoy, hadden het namelijk te druk met het oprichten van AMPUL, een two man sound uit Kortrijk. En uit Kortrijk komen ze normaal gezien met meer, maar twee is genoeg voor hen. Ze hebben niemand méér nodig om méér lawaai te maken.
Debuutsingle Bamboo davert rondom een riff van doornen: hard, meedogenloos. Denk aan Queens of the Stone Age, iets trager misschien, maar definitief harder.
Wetten van de rock-‘n-roll: de tweede en derde single zijn het belangrijkst, veeg gerust mannelijke genitaliën aan de vierde. Maar de eerste is de binnenkomer, de stormram. En met Bamboo beukt AMPUL de wallen tot gort. En wij, wij zijn enkel belust op meer.
Er zit weer vis in de Leie.
Belgiës bruisende muziekscene heeft internationale allure en Chezzy is daar het bewijs van. Met zijn roots in Soedan en opgegroeid in Oostende, laat deze veelzijdige artiest zijn nieuwste track genaamd SNS los op de wereld.
SNS biedt een melodieuze ervaring in een aantrekkelijke mix van r&b en rap. De muziek raakt diepe emotionele snaren en creëert een unieke en krachtige sfeer. Het nummer brengt waardering voor innerlijke schoonheid bij vrouwen, terwijl het de essentie aanspreekt voor mannen. Het combineert deze aspecten naadloos tot één meeslepende muzikale compositie. Het nummer werd geproducet in een samenwerking tussen Anders en BLN, wat heeft geleid tot een boeiend eindresultaat.
Chezzy staat klaar met aankomende releases, waaronder de langverwachte lancering van zijn tweede album gepland voor maart 2024.
Maze staat sinds 2009 garant voor furieuze postpunk met hypnotiserende baslijnen, neurotische drums, schurende gitaren en de vurige zang van Arjen Verswijvelt. Voor deze tweede ep trok de band de studio in met producer Bert Vliegen (Whispering Sons, Teen Creeps…) en dat zorgt ervoor dat Inner Bliss ook de eerste echt goede opname is van Maze. De voorgaande releases hadden helaas niet zo’n goed geluid… Deze dus wel waardoor de indrukwekkende live sound ook op de ep voor het eerst echt goed tot zijn recht komt.
Met Entrance zet de band de ep op sublieme manier in. We moeten denken aan de gedrevenheid en donkerheid van Bauhaus gecombineerd met moderne postpunk van Fountaines D.C. en Yard Act. Tall Grass hakt er met een botte bijl stevig in en laat heel wat littekens na. Bij The Elevator wordt er wat gas teruggenomen maar Arjen zorgt ervoor dat er genoeg dreiging blijft hangen door zijn pakkende zang.
Maze 2.0 onderging, mede dankzij Bert Vliegen, een positieve evolutie. Het vuur dat de band altijd al in zich had, komt nu veel beter tot zijn recht en zorgt voor vuurwerk.
De uit Beveren afkomstige singer-songwriter Simon Martens zette zijn eerste muzikale stappen als frontman van de funkband Mister Moon en als achtergrondzanger en bassist van de soulband Safran. In 2021 besloot hij dat hij klaar was om zijn eigen project uit de grond te stampen. Simon nam een week vakantie, propte al zijn instrumenten in een koffer en sloot zich af van de wereld in een appartement in Oostende om songs te schrijven. Met negen liedjes trok Simon uiteindelijk naar de Gentse Poolside Studio om deze op te polijsten. Daar is het conceptalbum The Housewarming uit ontstaan dat hij nu uitbrengt onder de naam Simon Le Ma.
Het concept van de langspeler is een housewarming waar je eigenlijk niet wil zijn. Het eerste nummer trapt de avond op gang rond 20u met ongemakkelijke smalltalk en’ awkward’ stiltes. De nummers die volgen, slepen je chronologisch door de vreemde avond op een rollercoaster van extase en jaloezie, frustratie en inkeer.
Simon is echt wel een hele straffe singer-songwriter. Zijn liedjes klinken top met zalige strofes, super catchy refreinen en heel brede en kleurrijke arrangementen. Hij speelt met genres en goochelt met funk, soul en pop. Zo krijgen we van begin tot eind veel afwisseling.
Van het concept achter de plaat krijgen we het warm noch koud, maar als het zo’n toffe songs oplevert zijn we er zeker voor te vinden. Een mens moet nu eenmaal iets hebben om over te schijven. Als dit album de soundtrack zou zijn van een echte housewarming party dan zou het een feestje worden waar je zeker wil blijven.
Veel luistergenot!
