Een prachtig, gevoelig stuk waarin je de puurheid van de compositie en het moment hoort, een verfrissend ritme dat nooit aan energie inboet, oerdegelijke noiserock, dynamische drums en meeslepende zang en een avontuurlijke mix van krautrock, postrock, ambient, electro en shoegaze.
Curieus? Luister dan zeker naar onze Luminous Belge met onder andere deze week: Poltrock, Bex, Hideous, Fake Indians en Motor!k.
Vijf jaar na de trilogie Mutes, Moods & Machines brengt David Poltrock dit jaar een tweeluik uit. Deze maand verschijnt Aulus I. Het is de soundtrack bij een onbestaande, dystopische film. In november verschijnt dan Aulus II waarop vier piano’s centraal staan. Op 26 november zal Poltrock de twee album voorstellen in de Ancienne Belgique in Brussel, waar hij ondersteuning krijgt van het Sun*Sun*Orchestra.
We kregen al twee voorproefjes uit het tweeluik met Belfast (Space CC) en Bray Dunes, nu is er nog een mooie teaser met Ceint (Retour). Poltrock vond voor deze compositie inspiratie in de Franse Pyreneeën. In de lente van 2022 trok hij zich terug in een oud hotel in Aulus-Les-Bains waar een oude piano stond die voor hem een onuitputtelijke bron van inspiratie was. Na een uitdagende afdaling van Mont Ceint is David op die piano beginnen improviseren en nam hij deze dromerige track in één keer op. Ergens in de achtergrond, al je goed luistert, hoor je vogels fluiten, een hond blaffen en de achtergrondgeluiden van de kok in de aangrenzende keuken.
Het is een prachtig, gevoelig stuk waarin je de puurheid van de compositie en het moment hoort. Het is zo authentiek dat het je vanaf het eerste moment pakt.
Misschien zag je haar vorig jaar op Gent Jazz, waar ze aantrad op dezelfde dag als Agnes Obel en Meskerem Mees. Nu brengt Bex, (mét komma) haar eerste single uit. Achter die drie letters (en die komma) gaat zangeres-producer Rebecca Driesmans schuil, die al haar muziek ter wereld laat komen in haar slaapkamerstudio, maar die live tot leven wekt met een vierkoppige band aan haar zijde. Voor de tekst van Future Mountain diende een bizar verhaal uit haar jeugd als inspiratie.
Toen Rebecca vier jaar oud was, ontmoette haar vader een waarzegster. Die las zijn handpalm en voorspelde een grimmige toekomst: ze zag een van zijn kinderen verongelukken, voor diens achttiende verjaardag, met in de achtergrond een berglandschap. Uit angst dat het een laatste reis zou worden, zorgde Rebecca’s vader ervoor dat geen van zijn kinderen ook maar een berg zou bezoeken tot ze de volwassenheid bereikten. Een verhaal dat hij pas aan Rebecca durfde te vertellen toen zij achttien werd en ze samen naar de Alpen trokken, waar de zangeres haar ogen uitkeek toen ze voor het eerst bergtoppen aan de horizon zag opdoemen.
Die vertelling resulteert in een onvoorspelbaar nummer dat de ene verrassende wending na de andere neemt. Laat je niet misleiden door de “oeh-oeh” in de intro. Daarna neemt Rebecca je met haar kristallen stem op sleeptouw langs “herkenbare structuren en bevreemdende texturen”, zoals ze het zelf verwoordt, met dank aan een verfrissend ritme dat nooit aan energie inboet. Alsof de creativiteit niet op kon, krijgen we in het slot zelfs nog een bijzonder fraai snarenspel toegeworpen, een outro die wat ons betreft een veel prominentere rol had mogen spelen. Wij zijn dan misschien geen waarzeggers, maar toch durven we Bex, na deze debuutsingle een stralende toekomst te voorspellen.
Met 27 Okay gaf het kwartet van Fake Indians ons, na O.D.D., onlangs een tweede voorsmaakje van hun nieuwe album. En aangezien we ons als fans van het eerste uur rekenen, spreekt het voor zich dat we ook deze muzikale telg van de nodige woorden willen voorzien.
Bij aanvang doet het nummer ons kort aan de intro van het Rosetta Stoned van Tool denken. En hoewel het nummer na enkele seconden alweer op en top Fake Indians schreeuwt, behoudt het wel een zekere epiek die we ook in heel wat Tool tracks waarnemen.
Fake Indians kenmerkt zich onder meer door hun ritmesectie, en die staat, ook tijdens deze track, wederom als een huis. De gitaren projecteren dan weer een muur van noise maar met de nodige aandacht voor melodie. En dan zijn er nog die kenmerkende parlando-achtige vocalen van Stof Janssens die het geheel samenbrengen tot de noemer Fake Indians.
Over de thematiek van het nummer valt te discussiëren maar als we naar de titel van het nummer kijken en sommige zinnen tekst analyseren, vermoeden we toch dat er links zijn naar de befaamde 27 club waarvan onder meer: Kurt Cobain, Janis Joplin en Jimi Hendrix betreurde leden zijn.
Liefhebbers van My Bloody Valentine en Sonic Youth zullen ongetwijfeld hun gading vinden in deze epische, noisy en melodieuze track. Met 27 Okay brengt Fake Indians dan ook een oerdegelijk staaltje noiserock die voldoende van het paadje afwijkt om onze aandacht te trekken én te behouden!
Hideous, de superband met leden van RHEA, RAMKOT, Roméo Elvis en Kids With Bunsheeft hun nieuwste single Follow Me uitgebracht.
Hideous zijn Guillaume Lamont (RHEA), Tim Leyman (RAMKOT), Victor Defoort (Roméo Elvis) en Dajo Vlaeminck (Kids With Buns). In november 2022 bracht de band hun verpletterende debuutsingle Curse uit. Ondertussen hebben ze al talloze optredens gegeven in België, Nederland en Frankrijk (waaronder ook in De Kelk in Brugge)
De nieuwste single Follow Me gaat erover dat er altijd een uitweg is, ongeacht hoe vast je ook zit. Het nummer moedigt aan om de juiste weg te kiezen en te leren omgaan met jezelf, zelfs als je alleen bent. Het benadrukt het belang van innerlijke kracht en het vinden van steun in jezelf.
Follow Me is opnieuw een indrukwekkend rocknummer met een overvloed aan krachtige riffs, dynamische drums en meeslepende zang. Naarmate het nummer vordert, wordt het hoogtepunt bereikt met een sublieme gitaarsolo.
Al vijf jaar maken Dirk Ivens (Dive, Sonar, Absolute Body Control…), Dries D’Hollander en Joeri Dobbeleir (The Whereabouts Of J. Albert) een avontuurlijke mix van krautrock, postrock, ambient, electro en shoegaze onder de naam Motor!k. Het trio heeft zoveel inspiratie dat ze elk jaar een album uitbrengen, behalve in 2021; door corona liet de persing van het derde album op zich wachten. Vorig jaar kwam daar zelf nog de gelimiteerde ep Odyssee bij, die verscheen bij het Duitse Ant-Zen label.
Er staan twee nummers die elk uit drie delen bestaan op het album. De stukken lopen mooi in elkaar over zodat je niet altijd door hebt wanneer je van het ene deel in het andere bent beland. Die aanpak werkt zeer goed omdat de drive behouden blijft en we zo meegezogen worden in twee intense trips van elk bijna 20 minuten. Het sluit ook perfect aan bij lange trip die de band live brengt.
Op de andere kant van het vinyl, of het volgende nummer op de cd, staat Terra Obscure. Ook hier krijgen we een knappe gevarieerde intro. Eens de track echt van start gaat, ligt het tempo wat lager dan we van Motor!k gewoon zijn, gaan de gitaren in duel met elkaar en vullen de soundscapes dit subtiel aan. In het tweede deel gaat het er terug vurig aan toe met een aanstekelijke drive. Het derde deel bouwt heel rustig af.
Wat ons betreft mag Motor!k hun langspelers altijd op die manier indelen. Het concept komt beter overeen met hoe ze live te werk gaan. Het trio brengt geen nummers van drie minuten maar echte stukken die je altijd meeslepen en dat kan je moeilijk doen op twee of drie minuten. Het lijkt het alsof de band twee lange jamsessie op plaat heeft gezet; alles voelt zeer spontaan en natuurlijk aan.
4 is opnieuw een topplaat die live voor vuurwerk gaat zorgen.
Veel luistergenot!
