Een verwoestende uitbarsting, dromerige postrock, dynamische composities, een verbluffende ritmesectie, een smeltkroes van verschillende invloeden, een apocalyptisch sfeertje en een triestig-hilarische mijmering.
Nieuwsgierig? Luister dan naar onze wekelijkse Luminous Belge. Artiesten zijn Doodseskader, Clouds Indoor, The Antler King, Psychonaut, Flip Kowlier en Wannes Capelle.
“Keep it clean from the middle to the top. Keep it clean just a little spot.”
Tim De Gieter en Sigfried Burroughs, samen bekend als Doodseskader, houden het welgeteld 56 seconden vrij ‘clean’ in hun tweede single die ze laten horen uit hun aankomende album Year One.
Een vrij zachte start, neemt It’s Not An Addiction If You Don’t Feel Like Quitting. Donkertrillende bas. Vertellende woorden. Het aantikkende ritme. Alles wijst erop dat er een verwoestende uitbarsting zal volgen van het duo.
Die prachtig diepe uitbarsting uit zich in scheurende riffs, brullende kreten recht uit hun middel, ongehoord drumwerk en emotionele zanglijnen.
Met een rugzak vol ervaring uit andere bands lanceren vier heren uit Diest en omstreken het nieuwe project Clouds Indoor met hun debuutsingle If You.
Clouds Indoor zijn Martijn Verlaak en Jonas Hermans op gitaar, Tone Hermans op basgitaar en drummer Tim Govaerts. Vocals laten ze in dit project achterwege maar ze zingen met snaren. De instrumentale muziek leunt het dichtst aan bij postrock die ergens tussen Explosions In The Sky en Russian Circles zit.
If You wordt dromerig opgebouwd om dan verder uit te barsten met knap gitaarwerk, dynamische composities en een verbluffende ritmesectie.
Dit jaar brachten Esther Lybeert en Maarten Flamand, alias The Antler King, het prachtige album Dances uit. Op die plaat staan negen sprankelende nummers die genoemd zijn naar verschillende dansen. Het bijzondere is dat het duo heel creatief is omgesprongen met de benaming van de nummers. Dat is zeker zo voor de nieuwe single Foxtrot.
Wie denkt dat The Antler King zich heeft gefocust op de stijldans die ontstond rond 1910, heeft het mis. Het nummer gaat over wegdansen uit de ratrace en ervoor kiezen je eigen weg te nemen naar de vrijheid.
In Foxtrot horen we meeslepende Afrikaanse invloeden die het geheel lekker groovy maken. Maar The Antler King deed er hun eigen ding mee. Het nummer is een smeltkroes van verschillende invloeden die ook wel wat verwijzen naar wat The Talking Heads deden.
De pijn van het zijn. Wat als pacifisten ten oorlog trekken, klinkt dat dan zo? Eén grote beklemmende, ongenadige en monsterlijk magistrale trip, een paringsdans van brute kracht en tantrische mantra’s met sublieme subtiliteit. Geniaal gewelddadig, geweldig geniaal. Sacraal en duivels. Duivels goed alvast. We kunnen natuurlijk nog lustig verder graaien in onze zak vol superlatieven maar alvast dit: met Violate Consensus Reality heeft het Mechelse Psychonaut zomaar eventjes een fenomenaal werkstuk uit de mouw geschud. Komt dé plaat van het jaar uit Mechelen?
Violate Consensus Reality werd een heus conceptalbum zelfs. Het Mechels powertrio deelt hun kijk op de menselijke conditie en zelfbewustzijn, het vinden van nieuwe identiteit en realiteit, waarbij ze niet geloven dat de mensheid per se slecht zou zijn en beteugeld dient door een hogere macht. “We omarmen de visie van een nieuwe beschaving, geworteld in het idee dat we allemaal deel uit maken van een gezegend universum”, aldus zanger/gitarist Stefan de Graef. “Religie, filosofie en spiritualiteit hebben ons altijd al bezig gehouden”.
A Storm Approaching, de openingstrack van het album, kan tellen als voorbode. Of er een storm komt? Het zal wel! Subtiel, bot en bruut, en dat tegelijkertijd. Overweldigend, angstaanjagend slepend, zich spokend nestelend in je brein. Met geweldige vocals en grunts, jawel de toon is gezet. Een eerste hoogtepunt op een plaat, die er eigenlijk vol van staat, volgt dan met All Your Gods Have Gone. Hier wordt de gaspedaal flink ingeduwd. Potige drums, groovy riffs en desperaat klinkende vocals zijn gedrenkt in een apocalyptisch sfeertje. Ja, het einde is nabij, de goden zijn vertrokken. Psychonaut brengt de boodschap op swingende hoekig-groovende wijze. Fijn onheilsdeuntje hoor!
Het is eind oktober. Het is warm te land, ter zee en in de lucht. En de nieuwe single van Kowlier staat op. In De Vaert, een triestig-hilarische mijmering, op het eerste gehoor over de momenten waarop je van wanhoop wel eens in de vaart wil springen. Gesteld natuurlijk dat het water warm en proper is en je een handdoek in de buurt hebt. Maar onder dat grappige laagje schuilt een tristesse die Kowlier prachtig verwoordt. Depressie is nog nooit zo schoon bezongen.
Het nummer kenden we al als één van de hoogtepunten van Kowliers laatste elpee September. Voor de single trommelde hij collega-West-Vlaming Wannes Capelle op, die een grote fan van het nummer is. De twee stemmen passen perfect bij elkaar. De dramaqueen in ons vindt de strijkersarrangementen ook prachtig: subtiel maar groots.
Veel luisterplezier!
