Een klassieke mengeling tussen spaghettiwesterns en psychedelica, een retestrakke ritmesectie om U tegen te zeggen, een aangegename verfrissing tegenover het vroegere Warhaus-geluid, Afrikaans getinte electro en een psychedelische romanticus. Dit allemaal te ontdekken deze week in onze Luminous Belge.
Get yourself togheter en spin those records!
Amai wat was dat. Zelden zo gezweet als de voorbije dagen. En hoewel ons nagelnieuwe, spierwitte marcelleke uit de solden ondertussen al een ietwat geel randje begint te krijgen, zijn er gelukkig ook positieve kanten aan al die tropische temperaturen.
Zo stuurt het Antwerpse Condor Gruppe met Farid een tweede voorbode van hun nakende album Gulliver de wijde wereld in. Bij het beluisteren, wanen we ons ergens op wandel in de Sahara waar we van de ene naar de andere fata morgana worden geleid. En opeens lijken de apocalyptische temperaturen die we, tot op heden, vooral als gruwelijk ervoeren de geschikte setting voor deze nieuwste worp van Condor Gruppe.
Dat Condor Gruppe sterk beïnvloed is door de soundtracks van de wijlen maestro zelve weet eenieder die wat bekend is met de discografie van het, ondertussen negenkoppige, ensemble. We horen in Farid hun klassieke mengeling van spaghettiwesterns en psychedelica en toch weet de band met deze track een nieuwe incarnatie van Condor Gruppe neer te zetten. Wij zingen, na enkele luisterbeurten, de melodie alvast vlijtig en met veel enthousiasme mee en zetten de track bijna dwangmatig op repeat.
Instrumentale muziek is al lang geen scheldwoord meer en dat weet Condor Gruppe plaat na plaat te bevestigen. Wat het ensemble echter nog een niveau hoger tilt, is de manier hoe ze hun intrigerende muzikale visie ook visueel weten over te brengen. Naast de muziek weet de groep ons ook met hun platenhoezen en videoclips keer op keer weer met verstomming te slaan en dat is nu niet anders. Single Farid voorziet de band van een clip in hun geheel eigen psychedelische, filmische stijl. Album Gulliver voorzien ze dan weer van een hoes die bijzonder seventies aandoet en, door het minimalisme, ons visueel vastgrijpt en niet meer lost.
Voor wie de overduidelijke hints nog niet doorhad. Wij zijn absoluut fan! Voor dergelijke muziek trotseren wij dan ook graag de broeierige hitte van de Sahara.
Uit de assen van The Hickey Underworld herrees vervolgens Arabnormal, het geesteskind van Younes Faltakh (The Hickey Underworld) en Niek Meul (Das Pop). In 2020 brachten ze al hun gelijknamige debuut uit op Pias. Nu, twee jaar later, leveren ze met Horsey een eerste voorsmaakje af van hun tweede album.
Wat we bij Horsey horen, brengt ons overigens een beetje terug naar dat ene zweterige moment op Pukkelpop. Het nummer heeft een zekere drive in zich, en hoewel de distortion duidelijk een pak minder is dan bij de The Hickey Underworld voelen we toch diezelfde strakke ruggengraat.
Een herkenbare Midden-Oosterse riff vormt de basis van Horsey en zorgt meteen ook voor een instant herkenbaarheid. De riff wordt gecombineerd met een twangy gitaar en een retestrakke ritmesectie om U tegen te zeggen. Tenslotte zorgt het gebruik van een synth voor de nodige luchtigheid in de track en wordt het geheel overgoten met een psychedelische Midden-Oosterse saus.
Het is vanaf de eerste luisterbeurt al snel duidelijk hoe dansbaar Horsey wel is. Hoewel we het merendeel van deze tekst al zittend hebben geschreven, zijn er momenten geweest, toen niemand keek, dat we al shakend achter ons toetsenbord stonden te typen. Wij waren dan ook vanaf de eerste luisterbeurt instant fan.
Vorige maand kregen we een eerste voorproefje van het nieuwe Warhaus album met de single Open Window. Daarop pakte Maarten Devoldere uit met een dromerig geluid waarin vooral de strijkers de hoofdrol speelden, wat ons wat deed denken aan de songs van Serge Gainsbourg uit de jaren ’70. Deze nieuwe aanpak werkte geweldig en was een aangename verfrissing tegenover het vroegere Warhaus-geluid.
Nu krijgen we nog een teaser uit het te verschijnen album. It Had To Be You gaat over het ontnuchteren van de liefde, wat een redelijk pijnlijk kan zijn waardoor het nummer ook niet zo dromerig en zoet klinkt als de vorige single. Nee, déze song klinkt gedreven en Devoldere speelt met een breed klankpalet wat van deze song iets heel indrukwekkends maakt.
De naam Shubil zal waarschijnlijk nog bij niemand een belletje doen rinkelen, maar het is eigenlijk de Mechelse band Heliocentric die van naam veranderd is. Wat in feite geen slecht idee was. In 2008 startte Timothy Vanvaeck het project op en hij bracht er drie ep’s en een album met uit met 90’s triphop met etnische invloeden. Tijdens Play & Produce in Gent kreeg Vanvaeck de kans om zijn nummers te pitchen bij Lennert van Compact Disc Dummies en Adriaan De Roover, daar kwam hij tot de conclusie dat er iets ontbrak en zo werd er een live band gevormd om de elektronische nummers tot leven te brengen.
Binnenkort verschijnt de opvolger van de debuutep Tribes die vorig jaar het licht zag. Manali is de eerste teaser van het album en dat klinkt wel wat anders dan de ep. Shubil heeft hier een veel warmer geluid dan voorheen dankzij de drums die nu niet meer elektronisch klinken. Het heeft een Afrikaans tintje maar ook de elektronische elementen zijn nog aanwezig zodat we een heel origineel geheel krijgen.
De Antwerpse muzikant en producer Mozes Mosuse (zoon van Ronny Mosuse) aka Movulango maakte vroeger deel uit van Ego Troopers en Future Sound of Antwerp. De laatste vijf jaar werkte hij samen met David en Stephen Dewaele aan een eigen geluid. Voor de broers is het de eerste keer dat ze zo lang met iemand samenwerkten vooraleer de muziek op de wereld werd losgelaten. Mosuse liet zich in zijn tienerjaren beïnvloeden door Justice, Daft Punk en Ed Banger Records, later kwamen daar krautrock invloeden bij van groepen als Neu!, Can en Harmonia. Nog later gaf hij zich over aan de zoete harmonieën van The Beach Boys en The Beatles. Uiteindelijk resulteerden al die invloeden anno 2022 in een eigen geluid.
Vorig jaar verscheen het eerste wapenfeit van Movulango op de Deewee verzamelaar Foundation: het psychedelische Leave. Binnenkort verschijnt de debuutep Mirror In Man waar deze Other Way een eerste voorproefje uit is. De Dewaele broers noemen Movulango een psychedelische romanticus en dat is ook wat we horen in deze nieuwe single.
Dromerige, zweverige electro en een intense warme stem die je vastpakt en niet meer los laat.
De track wordt een mix genoemd tussen Elliott Smith en Panda Bear. Het zal niet lang duren voor Movulango over de grenzen heen doorbreekt.
Veel luisterplezier!
