Het is even slikken wanneer Smile, de nieuwe single van Wolf Alice, begint. Een psychedelische intro vloeit over in vettige dreunen. En doet zangeres Ellie Rowsell daar echt een poging tot rappen? Even duurt het voor de puzzelstukjes op hun plaats vallen en we een hemels refrein voorgeschoteld krijgen. Ouderwets gierende gitaarriffs en een atmosferisch slot maken het daarna helemaal af.
Smile is geen Wolf Alice grand cru. Hun beste nummers leek het viertal steeds recht uit hun dromerige ziel te scheuren (Heavenly Creatures, The Last Man On Earth) of te distilleren uit pure extase en ontlading (Giant Peach, Don’t Delete The Kisses). Maar ten huize Wolf Alice smaken ook de tussendoortjes lekker. Drie minuten lang krijg je het gevoel weer op een volle festivalweide te zijn, waar de groep op het podium haar zorgeloos rammende zelf is. Hoelang we daar nog naar moeten hongeren, weet niemand. Maar op 11 juni brengt Wolf Alice hun derde album uit, Blue Weekend, en dat is ook al iets om heel blij van te worden.
