Er worden genrelabels gegooid als electropoprock en guerillapoëzie, maar in de band Winston, blijkt vooral ook een stukje van Freddy Mercury’s ziel rond te walen.
Frontman en bezieler Simon Alice René werkte het eerste Winston-album, WNSTN (2023), zowel muzikaal en tekstueel op zijn eentje uit. Dit jaar gaat Winston verder op weg als band. Simon Alice René, samen met Dirk Oliestelder, Dieter De Bruyn en Dirk De Meyer. Met nieuwe muziek en nieuwe verhalen.
In hun nieuwe single vertelt Winston een verhaal uit het dagelijkse, lokale leven. Het verhaal van Ludwig:
“Ik woon in een typisch Vlaams dorp. Ooit een gehucht, maar nu uitgegroeid tot een suburb van de Limburgse hoofdstad, met alle gevolgen die gepaard gaan met die groei. Aan onze straat is zo nog duidelijk te zien dat hij destijds met een pennenstreek doorheen de ruimtelijke orde getrokken werd – glaasje Cristal in de andere hand. Een vergissing die ze nu proberen recht te trekken door woonwijken tussen de resterende open ruimte te proppen. Eén van Ludwigs grote ergernissen, want hij is nog een originele bewoner van die oude straat. Alles verandert te snel voor hem.
Ludwig is een man van vergevorderde middelbare leeftijd, een praatgrage man, hoewel sommige buren hem als praatziek bestempelen terwijl ze – diep verzonken in hun kraag – in een zo groot mogelijk boog rond hem heen gaan. Er zijn zelfs buren die enkel nog de auto nemen om naar de bakker op de hoek te gaan! Want als het je niet lukt om hem te ontwijken, tettert hij honderduit over de perikelen van zijn dagelijks bestaan. Een eenrichtingsgesprek met verandering als rode draad en de nieuwe verwachtingen die daarbij komen kijken: van #metoo tot woke tot de nieuwe wijk die achter onze straat gebouwd wordt.
Ludwig wil wel. Hij doet zijn best om al die veranderingen te volgen. Daarom houdt hij angstvallig zijn televisie in de gaten. Dagelijks tussen een en twee en opnieuw vanaf 19u. Maar het lukt hem simpelweg niet, dat volgen. Want het gaat hem te snel. Eens hij een nieuwe wind heeft kunnen kaderen, staat er namelijk al weer een ander overhoeks klaar. En dan knettert er onweer in zijn hoofd. Dan wil hij vloeken, schreeuwen en slaan. Maar wat moeten de mensen dan wel denken?”
Met Ludwig omarmt Winston de innerlijke ‘Queen Freddie’ van Simon nog meer en laat meerstemmige zang majestueus en piano en gitaar dan ook rijkelijk klinken. Een nummer dat groots melodieus en glamoureus klinkt!
De strijd tussen ratio en emotie, tussen mens en beest – gevisualiseerd in het minotaurus-logo van de band – woedt ook in deze single en vertaalt zich evenzeer in de coverart van de hand van illustratrice Elise Buntinx, waarop we een rode draad zien die de stier moet temmen.
Ludwig omarmen wij – tevens ook grote Queen-fans – alvast maar al te graag, ook al stappen we wellicht ook met een boogje rond de Winston-buurman.
Het is één van de tracks uit de reeks van nieuwe muziek die Winston het komende jaar zal uitbrengen, telkens voorzien van een singlehoes die een personage, een stuk van de minotaurus en een rood accent zal tonen. Een mooi vooruitzicht dus, met als hamvraag: “Moeten we het gevecht blijven voeren? Moet de mens het winnen van het beest? Of zouden we dat beest in onszelf wat meer mogen omarmen?”
Zo komen er 8 singles, met 8 singlehoezen, die samen het artwork van het tweede album van Winston zullen vormen en één grote zeefdruk van Elise Buntinx wordt, die – in limited edition – te koop zal zijn.
Ludwig is digitaal verschenen.
