Kan je wonen in een luchtballon? De architect Lode Janssens deed het: niet in de mand van een vliegende ballon, maar met zijn gezin leefde hij tien jaar in een opblaasbaar huis van pvc, omringd door de natuur en de veranderende seizoenen. Dat inspireerde Ward Dhoore tot deze weemoedige single.
Balloon House begint als een stukje filmmuziek, iets wat je hoort wanneer de held van het verhaal na vele omzwervingen terugkeert naar huis of terugdenkt aan een lang vervlogen kindertijd. Nieuwsgierig, misschien zelfs een beetje naïef, zet de piano van Ward stapjes in die grote wereld. Mooi gemaakt allemaal, maar je blijft wachten op meer gebeurtenissen, op meer kleuren, op meer sfeer.
Halverwege start echter een nieuwe wending, alsof het verhaal zich daar losrukt van de realiteit en de ballon echt opstijgt. Voortgestuwd door de altviool van Esther Coorevits, de cello van Seraphine Stragier en de drums van Louis Favre (en door Wards eigen harmonium) doorkruisen we het luchtruim op weg naar het ontroerende slot, met onder ons doorzichtige huis de kruinen van de bomen en de daken van de stad. Het levert vast een prachtige videoclip op, maar met deze tot de verbeelding sprekende muziek is het niet moeilijk om je die zelf voor te stellen.
