Zij: fotomodel, liep over dingen tijdens internationale modeweken en wij niet. Hij: dat zwarte leder en dat vleermuizige van Johnny Thunders. Het was Els Pynoo (groot, fotomodel) die zei dat ze nooit naar een man (Danny Mommens, geen fotomodel, klein) wou opkijken. Ook al speelde hij dan bij dEUS. Waarvan akte.
Die akte heette Vive La Fête. Die sinds midden nineties mits de elektronica van gestoorde fashionista’s en de gitaar van Mommens verder boorden dans le cul dat Gainsbourg hen naliet: het was er duister, gevaarlijk en de bewoners bedienden er zich van het Franglais om zich kenbaar te maken aan wie er boven de catwalk maar wou luisteren.
Bij het Gentse Kinky Star deden ze dat. Hun eerste, voorzichtige, ep’tje werd in 1997 uitgebracht en nu weer dankzij Wagonmaniac Music. Op rood vinyl. Waarom nog honger lijden om een rood vinyltje meer of minder? Vragen, altijd vragen…
