De vaderlandse tegenhanger van americana heet… tromgeroffel: belgicana! Een mix van blues, country en folk, gezongen in het Engels maar toch met een Belgisch tintje. Het aantal cowboys in de lage landen is er dan wel ferm op achteruit gegaan sinds het afscheid van Bobbejaan Schoepen in 2010, maar het Belgische rootsgevoel leeft verder in muzikanten zoals Vito Dhaenens.
De jonge Gentse singer-songwriter startte als soloartiest maar verzamelde al snel muzikale gelijkgezinden in de naar zichzelf genoemde band Vito. Een beetje ijdel maar de naam blijft wel hangen en dat helpt uiteraard bij het uitbouwen van een muzikale carrière. De band verzamelde al enkele muziekprijzen in haar korte bestaan en brengt nu Talking Is Just Talking uit, de tweede single uit de opkomende ep Cheesy Boy. Het werd een melancholisch lied over een fout gelopen liefdesrelatie waarbij de zanger/protagonist zich lijkt te verontschuldigen bij zijn meisje voor de miscommunicatie waaraan de relatie ten onder ging. Enfin, dat denken wij.
Na het mistroostige talkgedeelte, gedragen door een dartele bas, subtiele percussie en zuinig toetsenspel, neemt het nummer halfweg een instrumentale wending waarbij een losgebroken, bluesy gitaar de hoofdrol opeist en de sobere structuur weet te overstijgen zonder deze te camoufleren. Ten slotte orakelt de kaasjongen een laatste amoureuze levensles tot de luisteraar. Cheesy listening muziek: toegankelijk, melig en licht verteerbaar. Wat scherpere randjes en onverwachte hoeken hadden deze jonge, zachte kaas evenwel kunnen kruiden tot een rijpe, volle kaas met meer nasmaak.
Jeroen De Weder
