Andy Cairns heeft iets met Vlaanderen. Hij kwam er al als kind, met zijn vader, en zag er zijn vader huilen voor diens grootvader want die ligt hier al sinds de jaren ’14-’18. Dat schept een band. De regen en de slagregens van vastgeroest katholicisme kennen ze in Noord-Ierland en wij hier ook. Lijfstraffen op school; tikken met de lat op allerlei vingers. Daarom was Therapy? hier altijd meer dan welkom. Wij kenden hen en zij ons.
We waren fan. We kochten dat singeltje, Nowhere, in 1994 en lieten ons wegblazen door het b-kantje; C.C. Rider, een traditional waar Elvis zijn shows mee opende en dat zij in beton goten. En we zagen hen op elk festival want zowel zij als wij hadden in die tijd toch niks anders te doen.
Maar goed: in mei komt Hard Cold Fire uit, hun eerste lp in vijf jaar en dit is – dat heb je wel al door – de single. En dat is een goeie, daar niet van, maar ze hebben het een beetje gepikt. En wel uit Breed van Nirvana. Dat is stout zijn en dat mag (niet) en daarom gaan we nu met de lat op hun vingers slaan.
Maar, bovenal: welkom terug, Therapy?. Maak van dat vraagteken een uitroepteken.
