Corona heeft ons geholpen. Sorry voor de doden die jullie misschien kenden toen ze nog leefden, of nadat ze dood waren, maar het is een feit en mensen checken feiten tegenwoordig. Want: zonder de pandemie was er nooit een groepje als The Utopiates (moeilijke naam) geweest.
Ze klinken alsof ze uit The Black Country komen, het midden van Albion, maar nee, ze komen uit Londen en reizen nu het weer mag hun land door. Af en toe eens spelen. En spelen, dat kunnen ze.
Ontstonden in 2020, te midden alles maar vooral in de slaapkamer van frontman Dan Popplewell en kijk eens aan: ze zijn er nu en volgens virologen gaan ze nooit meer weg. Wat alles te maken heeft met hun muziek, uiteraard. Ze klinken als Big Country van lang geleden, even introspectief als Aztec Camera maar vooral klinken ze zoals ‘Nu’ hoort te klinken.
Er is een nieuwe zonsopgang boven Albion. The Utopiates. Leer de naam schrijven. Op boekentassen – straks begint, 1 september, die miserie weer – of op je voorhoofd. Wat kan het ons schelen? Wat kan ons een goeie single schelen? Eigenlijk verdomd veel.
