Het Antwerps elektronica gezelschap van Nigel Grey Dubois en Umut R Eldem komt op de proppen met de laatste single uit het Monolith Sessions drieluik.
Die nummers werden geschreven en opgenomen tijdens de coronacrisis en zijn er sterk door getekend. Aanvankelijk was het de bedoeling om een lichaam van werk te schrijven rond de fotoreeks Tainted Monolith van Nigel. Wat bedoeld was als een vluchtig project, werd een langdurig werk vanwege de lockdowns en maatregelen tijdens de COVID-crisis. Dit geeft de tracks een unieke weerklank. Door het proces te vertragen, is het resultaat ongetwijfeld anders dan wat het zou zijn geweest als alles normaal was verlopen.
Net nu we allemaal onze mondmaskers ergens in een hoekje van een lade hebben opgeborgen komt dit duo ons dus nog eens herinneren aan de Virus dagen, met dit keer een gezongen nummer over het isolement tijdens deze periode en de rol van technologie hierin. Mede door Nigel z’n vocalen en de breekbare ondertoon ervan, is het de meest organisch en zelfs verrassend poppy klinkende track van de drie geworden, ergens zwevend tussen de universa van The Notwist en Depeche Mode.
Het illustreert mooi de versatiliteit en de manier waarop Starblind=Earthbound omgaat met hun eigen technologisch vaak modulair muzikale universum, dat zich met voorgangers Monolith en Sequence 9 eerder in de ambient en IDM regionen situeerde. De bijhorende clip is nogal geavanceerd en kwam tot stand door middel van een A.I model Stable Diffusion genaamd en sluit perfect aan bij hun leefwereld en het beoogde concept. Knap werkstuk.
Spotify – Facebook – Instagram
