Wie ze al gezien of gehoord heeft, weet het ondertussen wel: Sad Boys Klub is een groep die op doorbreken staat. De juiste songs, de juiste sound en nog meer de juiste attitude maken van dit viertal iets vrij unieks in Vlaanderen. Hun wapen? Snedige postpunk met stevige wortels in de jaren 80, zonder dat het belegen klinkt.
Nog geen label, zelfs niets fysieks, wel reeds opgepikt door Floris Daelemans en zo de ether in via Radio 1. Niet iedereen heeft zoveel geluk, maar niet iedereen klinkt dan ook als Sad Boys Klub. Melodisch, maar tegelijkertijd ook vinnig en vurig.
Op 26 september verschijnt hun ep Talking Silence die op 10 oktober wordt voorgesteld in Trefpunt in Gent. A Calling is na Concrete Man, Cry Scene en Ballet Dancer de vierde single in bijna een jaar tijd. Het nummer geeft perfect weer waar de band voor staat: ideaal voor een wilde moshpit, maar evengoed de soundtrack voor als je op een bankje in het park belandt waar je nadenkt over het leven. Melancholische woede, perfect vertaald door de bijna radeloze stem van Thomas Seynhaeve.
Denk aan wat The Chameleons zouden doen mochten ze beïnvloed zijn door het geluid van The Clash uit 1977 en het zou wel eens kunnen klinken als A Calling. Maar we geven het toe, het wordt stilaan tijd om de vergelijkingen te laten voor wat ze zijn, want na amper een handvol songs, kunnen we nu al zeggen dat Sad Boys Klub samen met Whispering Sons de beste postpunkband van dit land is en dat met een zeer eigen geluid!
Facebook – Instagram – Spotify
