Kijk, of nee, hoor: het begint met handgeklap. En dat is altijd een goed begin, alle grote singles hebben al of niet spontaan handgeklap in zich. Zowat alle vroege singles van het grote Motown hadden dat; puur goud opgeluisterd met diamantjes en nooit de grens van de drie minuten overschrijdend.
Wat rest: de tekst. Of de zang. Op dat laatste valt niks aan te merken, we zouden niet durven, la Tiels is overigens zangcoach en wij (iemand nog sigaretten?) niet.
Ach, het is een vrolijk niemendalletje en je zal het horen op Radio2 tot brakens toe. Maar hadden we het niet over de tekst? Wel dan. Tiels houdt van haar man. Ze zal wel hopen dat hij van haar houdt. Want hij is alles voor haar. En daar is niks mis mee maar laat buitenstaanders – wij staan altijd buiten – er even buiten. We hopen dat ze een mooi Valentijnskaartje mag krijgen.
