Computermensen (Wie zijn ze? Wat doen ze? Naar welke muziek luisteren ze?) stootten waarschijnlijk verrukte, binaire kreetjes van herkenning uit bij het lezen van de naam van de nieuwe band van gitaargod Roeland Celis. Ping O.D. ook wel P.O.D., staat namelijk voor de “ping of death”, een hacker strategie om een server uit te schakelen door ze te overbelasten met digitale aanvragen. Geen idee wat de link is met de muziek die de band maakt, maar het klinkt cool en eigentijds, en coole, eigentijdse dingen maken ons blij.
Van Ping O.D. verschijnt op 15 september de debuutplaat The Vacuum en met Silvia worden we daar nog even attent op gemaakt. Waarvoor dank.
Ter info: Ping O.D. is meer dan Celis alleen want aan zijn zijde vinden we ook Cyrille Obermüller op de bas, Gert-Jan Dreessen aan de drums, Karel Cuelenaere gezeten aan de piano, Sylvain Debaisieux op sax en New Yorker John O’ Gallagher die al graag eens op de altsax toetert. Een interessant gezelschap jazz muzikanten van hoge kwaliteit, maar slagen zij er ook in die kwaliteit om te zetten in iets interessants om naar te luisteren?
Het antwoord is, niet geheel onverwachts en volmondig: Ja!
Silvia is hun derde single en met zijn 8’36” is het ‘een kortje’, althans in vergelijking met eerder uitgebracht werk dat al eens tegen de 10 minuten grens aan durft te schurken. Silvia is een muzikale ode aan het espressoapparaat van zelfverklaarde koffie-geek Celis: de Rancilio Silvia, die je trouwens voor een luttele 629EUR ook zelf in huis kan halen!
Silvia is een van cafeïne doordrenkte brok energie waarin de sax en de gitaar strijden om de aandacht. We kunnen blijven genieten van van Celis’ typische gitaarklank die we ook kennen van bij NABOU en het machtige HAST; Silvia geeft ons daar voldoende tijd voor. Het nummer bouwt op naar een minuten durende climax waar maar geen einde aan lijkt te komen… tot er een einde aan komt en we de naald terug naar het begin van de groef verplaatsen (Of toch het digitale equivalent ervan).
Ah ja: geweldig artwork ook!
