Net voor de winter zijn intrede maakte (wat klinken we verschrikkelijk lyrisch zeg!) bracht een vijftal uit Gent en Aalst een ep uit die reeds een tijdje een trouwe metgezel op mijn I-Phone is geworden. De naam ervan? Pavlove. Juist, de Russische fysioloog die de reflexieve conditionering (in eenvoudig Vlaams de pavlovreactie) onderzocht. Hoe voorspelbaar de woorden ook zijn, ga je net als de hond lekker schuimbekken bij het horen van deze indiesongs, en dat wordt niet alleen veroorzaakt door de fantastische stem van zangeres Reina Rasti, het kan zelfs even goed bij (voor wie dat verkiest) de mannelijke stem van Fabian, broer van.
Het geheim van Pavlove zit hem gewoon in het feit dat ze verduiveld goed weten hoe een verslavende song in elkaar steekt. Weliswaar allemaal netjes volgens de klassieke structuur (lees een melodie die niet uit je hoofd te krijgen is) met eenvoudige lyrics waarover je sowieso nadenkt. Liedjes over liefde, maar wel van het soort die onder je huid kruipt, gewoon omdat het zo realistisch klinkt.
De ep werd gemixt en geproducet door Tobie Speleman en gemasterd door Brian Lucey die met Arctic Monkeys en Black Keys samenwerkte. Een band met grote verwachtingen dus, en zo hoort het ook, en te oordelen naar de songs op deze ep zal hun dat nog lukken ook.
Door de bitterzoete stem van Reina denk je bijna automatisch aan The Sundays of Mazzy Star, of via de donkere stem van Fabian een beetje aan Tindersticks, hoewel de vijf bewijzen dat ze vooral Pavlove zijn.
De band is al een tijdje bezig, maar nu lijkt alles open te breken. Als de geruchten op het net waar zijn, dan komt er dit jaar nog een nieuwe ep uit. Uiterst benieuwd en net als de hond wederom schuimbekken!
