De uit Brussel afkomstige Veerle Pollet studeerde piano in het Leuvense Lemmensinstituut. Om de techniek van de klassieke stukken in de vingers te krijgen moest Veerle veel oefenen. Maar om wat te relaxen en haar songwritingskills te oefenen, maakte ze in die periode pure pop met haar band Call Me Lucy.
Maar nu wil ze muziek maken waar haar hart van vol is, neoklassieke pianomuziek met een elektronische toets. Die composities maakt ze onder haar alter ego Paulette Verlée. Haar grote muzikale inspiratiebron was altijd Eric Satie maar nu kan ze zich ook vinden in de muziek van Nils Frahm, Wouter Dewit, Noah Vanden Abeele en Ólafur Arnalds.
Morning Face is haar debuutsingle en daar heeft ze ineens twee versies van gemaakt. De originele versie, waar ook een dosis elektronica en de gitaar van Jan Viggria (The Guru Guru) in te horen is, en een sobere versie met enkel piano en strijkers. In het origineel kunnen we inderdaad de invloed van Nils Frahm terugvinden. Er wordt duchtig geëxperimenteerd met elektronica en naar het einde toe vult de gitaar het stuk heel origineel aan.
In de tweede versie Morning Face for Piano And Strings horen we de liefde voor Satie. Paulette raakt ons met gevoelige, repetitieve elementen in hun pure vorm.
