Het was een opvallende en straffe rentree, die Mooneye eind vorig jaar maakte samen met labelgenote Meskerem Mees. De okselfrisse popsong Bright Lights werd door het brede publiek fel gesmaakt en het nummer parkeerde wekenlang in de hoogste regionen van allerlei alternatieve hitlijsten. Wij maakten even gewag van een Vlaamse versie van Kurt Vile en Courtney Barnett.
Net zoals de titel Bright Lights deed vermoeden, was het de bedoeling een beetje licht te brengen in donkere tijden. Opzet meer dan geslaagd ware het niet dat we toen toch fijntjes opmerkten meer te voelen voor de donkere nummers van Mooneye, het geesteskind van Michiel Libberecht.
Met Fix The Heater worden we op onze wenken bediend. De band laat een merkelijk donkerder en dreigender geluid horen en snijdt hiermee een nieuw hoofdstuk aan. Hoofdstuk 1, met winst in de Nieuwe Lichting en een drukke festivalzomer, ligt al een tijdje achter ons.
De volgende stap in het proces met als hoofddoel een straffe plaat uitbrengen en ook buiten de landsgrenzen verder potten te breken zal er één worden met enkele andere hoofdrolspelers. Mooneye onderging enkele personeelswissels en van de huidige bezetting blijft naast Michiel Libberecht enkel bassist Stan Holvoet over. Met gitarist Jesse Maes (Sophia), drummer Ramses Van den Eede (Teen Creeps, Hypochristmutreefuzz) en gitarist Guillaume Navarro (PINGPONGCLUB) werd nieuw en ervaren volk aan boord gehaald. “De klik, de motivatie, het enthousiasme… het klinkt cliché maar het zat meteen goed bij de eerste repetitie begin januari “, aldus Libberecht. De groep laat zich niet in een vakje duwen en wil een gevarieerde, eerlijke, volwassen plaat uitbrengen.
De debuutplaat komt eraan in september en de band snakt als een wielrenner naar de eerste wedstrijdkilometers in de vorm van live optredens. Met shows in Paradiso, AB en Vooruit ziet de toekomst er alvast “bright” uit.
Michiel Libberecht, ofte Mooneye, is een eeuwige twijfelaar en dat hoor je ook in Fix The Heater. Een zoektocht naar bevestiging in de liefde en een vat vol twijfels en emotie levert hier heel straf luistervoer op. De tweede single uit hun debuutplaat is wat ons betreft van het beste wat de band al uitbracht. “Time after time I’m such a mess”, sakkert Mooneye en je voelt de oprechte emotie en vertwijfeling in zijn stem. Deze sombere track is een uitbarsting van emoties en een hulpkreet naar menselijke warmte. Zelfbeklag en oprechtheid leidt tot ongeziene schoonheid in dit nummer waarmee Mooneye stilaan bevestigt wat we al wisten: deze band is een blijver aan de top van de Belgische indie-scene.
Mooneye wil zich in zijn nieuwe gedaante zo vlug mogelijk live presenteren, ze doen dit online met een livesessie op Youtube op 21 maart. Debuutplaat en liveshows vanaf september.
