Na hun naamloze debuutep uit 2020 bracht momoyo vorig jaar het prachtige debuutalbum Gaps In Time uit. Daarop smelt het vijftal nachtelijke beats samen met vintage synths, bezwerende strijkers en de warme stem van Frie Mechele. Veins kreeg zonet een nieuwe, ingetogen bewerking.
Het nummer ontstond aan de oevers van het Duitse Edersee, waar je over de gebarsten ondergrond van de ene oever naar de andere kon wandelen. Bootjes lagen gebonden aan de bijbehorende aanlegsteiger, op de bodem van het opgedroogde meer. Het is dan ook een Tristan en Isolde verhaal geworden in tijden van klimaatopwarming: met het water droogt het verlangen op.
De originele versie was vooral gebouwd rond synths, op de nieuwe versie blijven die synths op de achtergrond en vullen ze Frie eerder subtiel aan. Jonas Bruyneel bouwt het nummer vooral op rond subtiele gitaarakkoorden. Op die manier klinkt het allemaal een stuk puurder en intenser, zeker wanneer Esther Coorevits het geheel op gevoelige wijze aanvult met haar viool.
Een schitterende bewerking dus van een prachtnummer dat nu nog dieper gaat waardoor de boodschap nog beter binnen komt: laat het ons behapbaar houden, voor alles opdroogt en verkruimelt…
Je kan momoyo live aan het werk zien op:
12/04 – Oorworm @ Django, Gent
14/04 – Muziekcentrum Dranouter
29/04 – Cultuurkapel De Schaduw, Ardooie
05/05 – Breda Viva La Vie, Roeselare
