Over de vorige single schreven we – nog wat voorzichtig en na onze woorden zorgvuldig te hebben gewikt en gewogen – dat mercury zowat het strafste moet zijn dat Nashville op vlak van alternatieve rock de laatste jaren heeft voortgebracht. Nu willen we daar nog iets aan toevoegen: de intensiteit en emoties in hun songs tippen zelfs aan wat Eddie Vedder zowel solo als met Pearl Jam weten op te roepen. Voilà, als dat geen statement is!
Op het moment van schrijven ging het met de jonge Maddie Kerr mentaal niet goed. Het deed extra veel pijn wanneer ze het gevoel kreeg dat bepaalde mensen haar geen beterschap gunden. Via WYWMTS schreef ze deze lineaire gedachte van zich af, gooide ze die emoties die ze ervaarde, eruit.
Tijd voor een moment van ingetogen reflectie dus. De nieuwe single is daarom niet minder ‘zwaar’ dan beide voorgaande. WYWMTS zorgt voor een uiterst beklemmend gevoel en kruipt diep onder de huid. Het gaat allemaal nochtans best rustig van start: akoestisch gitaartje + de smachtende stem van Maddie Kerr. Geleidelijk aan neemt alles aan intensiteit toe richting een louterende uitbarsting aan emoties.
Weinig muzikanten komen ermee weg om zo goed als een hele song te breien rond één zin tekst. We hoorden het Ray Lamontagne al doen en we kunnen ons inbeelden dat Vedder met gemak hetzelfde flikt. Trouwens, over meneer Vedder gesproken, we horen hem deze song met eenzelfde feel zingen. Net als Swarm The Hive Mind past ook dit liedje perfect in een Pearl Jam-catalogus. Om maar even aan te geven hoe straf deze band uit Nashville is en wat een sterke songwriter juffrouw Kerr wel is.
