Ze omschrijven wat ze spelen als krankrock, maar als dat slaat op de geestelijke vermogens van het Mechelse kwartet moeten we mensen teleurstellen. Ze hebben hersens maar veel meer dan dat. Riffs, bijvoorbeeld, die als met een heipaal in je hersens gedreven worden. Verwacht geen subtiliteit in de songs van L’itch, dat verwachten ze van jou ook niet. The Sins I’m Used To, de single Fetch, Boy!, het ook al bekende RED… het zijn raketaanvallen op vijandelijke vliegvelden, kleine oorlogjes zoals ook Muse die uitlokt. Heel even komen ze wat dichter in de buurt van pop, in het knappe Fairytale, maar sprookjes duren niet lang want meteen daarna wordt het afweergeschut opnieuw in stelling gebracht voor nog meer vuurkracht.
Maar het werkt, zeker dankzij de zangpartijen van stemacrobaat Sander Rom. Gaat L’itch met dit debuut een glorieuze toekomst tegemoet? Who cares? Urges is de perfecte soundtrack bij het met je kop tegen een muur lopen en dat te blijven doen. En nu even liggen.
