België heeft wel meerdere muzikale geheimen, maar één van de grootste – en bij uitbreiding één van de beste – is King Dick. Spilfiguur is Wim De Busser. Je kan een lijst aanleggen van bands waar de man ooit bij speelde die groter is dan de reclamekaravaan van de Ronde van Frankrijk, maar als belangrijkste noteren we: Zita Swoon Group, Helmut Lotti en The Colorist. Van alle markten thuis, zelfs gerenommeerd jazzpianist, maar met King Dick trekt Wim de kaart van de garagerock, of iets dat er tenminste op lijkt. Niet dat hij daar wakker van ligt, want voor hem is niets leuker dan labelloos door het leven te gaan.
Net voor kerstmis was er vorig jaar nog de single Romantic Love Shrine en nu is er met Trolling My Feelings alweer een nieuwe. Of er ook een album komt? We weten het niet, maar aan het hoge release tempo dat we gewoon zijn van King Dick zou dat dus best wel eens kunnen!
Trolling My Feelings begint als een ritueel met opbouwende drumgeluiden. Eventjes denk je dat alles gaat ontploffen, maar Wim houdt het bij een laid back psychedelisch sfeertje waarin iets Oosters sluipt en laat je bedwelmd achter. Op zijn dooie gemak etaleert King Dick wat we al jaren van hem weten en wel dat hij als geen ander weet wat te moeten doen om een een hemels (pop)nummer te schrijven.
