In een normale wereld – maar dat is ze niet – zou Wim De Busser dagelijks met bloemen overladen worden omdat hij de mensheid zoveel mooie liedjes schonk. De sterrenstatus is voorlopig beperkt gebleven tot de underground waar het naar verluidt – dat zeggen ten minste toch alle artiesten – nog altijd het heerlijkste ploeteren is. Het liefst van al doet Wim dat met muzikale zielsverwant Rafael Valles Hilario, met wie hij regelmatig op de planken te zien is met het alsmaar groter wordende Tuff Guac. Nu heeft die Rafael ook al jaren een platenlabel: Belly Button Records. En zonder er een wedstrijd van te maken: één van de fijnste van het land.
Logisch dus dat King Dick – zo heet het muzikale alter ego van Wim – er zijn platen op uitbrengt. Vul alvast maar het spaarvarken op, want in 2025 verschijnt een nieuwe plaat. Omdat de digitale medemens ook iets wil, en teasers best wel leuk zijn, is onlangs Romantic Love Shrine als eerste kennismaking verschenen.
Nu ja, goede wijn hoef je niet te introduceren. Romantic Love Shrine klinkt zoals King Dick altijd klinkt. Alles rammelt langs alle kanten, anders zou het geen King Dick zijn. Wel verpakt in onweerstaanbare djingledjangle-indiepop waarvan het lijkt of Wim ze op zijn dooie gemak en in zijn slaap verzint. Simpel, zo lijkt het toch, maar wel weeral een nummer dat niet uit je hoofd weg te slaan is. Een song waarop King Dick zich niets aantrekt van alle miserie rondom ons, maar lekker op zijn eigen elan verder gaat en doet waarin hij al jaren uitblinkt: tijdloze nummers schrijven.
Op zijn Instagram laat Wim niets aan het toeval over en is de toegang naar zijn url gewoon “King Dick is Nr.1”. Geen woord van gelogen! Nu te ontdekken, zo maar gratis en voor niets en zeggen dat het crisis is!
