De zomer schijnt over gazons allerhande, waarin buren over een draad staan te kijken om zich ervan te verzekeren dat hun gazon er toch beter uitziet dan de woestijn die het is bij de andere buren. Daar horen plaatjes bij. Nee, niet van The Beach Boys wegens stranden ver weg.
De wereld is en blijft Suburbia en uit dat oord van beton en asfalt komen zij van JOHN. Met standplaats Londen, of de suburbs daarvan, en ze bestaan uit twee (eentje gitaar, eentje drums) en ze heten John en Johnny vandaar de naam JOHN.
In september komt hun vierde lp uit en raad eens wat dit is – er vallen tien punten te winnen. Juist, ja, de single! En aan wat doet ons dit nu denken? Net voor we in een bekend beeldhouwwerk van Rodin dreigden te veranderen hoorden we het: The Members, die eind jaren zeventig al The Sound of the Suburbs beschreven en bezongen en bespeelden en de stem van John Newton (drums, en dus zang) lijkt op die van wijlen Nick Tesco.
En er zit ook wat Sleaford Mods in. Kan niet anders, als je maar met twee bent om lawaai mee te maken. Maar wat we willen zeggen: tja, wat wilden we zeggen? Check het gazon bij de buren. Gewoon, om je goed te voelen als het er slechter aan toe is dan het jouwe.
Indien je leeft in betonstad: luister naar dit plaatje. The sound of the suburbs. En drink er eentje. Burps.
