Best een guitig nummer, de nieuwe van Jamilo. Een strip die is omgetoverd tot een muziekstuk, een thee waar je instant gelukkig van wordt, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
We gaan ons nu niet de vraag stellen of dit nummer perfect uit de mix is gekomen en of alles tot in het detail klopt. Hier en daar zit er inderdaad nog een draadje los, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Zo valt de stem van Jamilo soms iets weg uit de voorgrond of is de tekst net even uit de puzzel. Maar al bij al blijft het een guitige tekst om naar te luisteren.
In Jamilo’s stem zit een vleugje Guido Belcanto en dat is een compliment! Vooral het refrein en het terugkerende instrumentale tussenstuk springen toch wel uit de compositie. Een eenvoudige, maar functionele viool, in combinatie met – en dat vraagt dit nummer wel – een americana contrabas en enkele mooie achtergrondstemmen, vervolledigen deze song.
Dit cabaretnummertje, want daar zou het wel degelijk kunnen passen, zal nu niet meteen een radiohit worden, maar geef het toch maar een kans.
