In oktober vorig jaar bracht de Antwerpse band Handkerchief nog het album Mutiny Ballads & Fishguarding Songs uit waarin de negenkoppige band, zoals altijd, een fijne mix maakte van Europese rootsmuziek, rock-‘n-roll, ska, gypsy, surf, calypso en rumba. Op deze langspeler klinkt zanger en gitarist nog altijd als Tom Waits en is hij nog steeds geobsedeerd door het woeste zeemansbestaan.
Ondertussen hebben deze zeemannen en vrouwen niet stilgezeten, ze zijn al volop bezig aan een nieuwe plaat. Deze Never Get Used To This Town is al een tipje van de sluier van de nieuwe te verschijnen schijf.
Het is een nummer waar de lockdown sterk in doorschemert. De tekst tracht de eenzaamheid te schetsen. De strofe mijmert over betere tijden terwijl er stilaan een dreiging van het nieuwe onbekende doorschemert. In het refrein valt troost te vinden en geeft de band als boodschap dat er, door samen te blijven en elkaar vast te houden, nog warmte te vinden is.
Handkerchief laat zich op deze nieuwe single van zijn meest ingetogen kant zien, wat we niet echt gewoon zijn van hen. We horen de tristesse en eenzaamheid in de strofe maar in het refrein wordt alles lichter wat de band mooi inkleurde met brede arrangementen.
De Antwerpse band heeft ons met dit nummer weer aangenaam verrast met een totaal ander geluid en een heel aangename single.
