De Britse elektronische indieband H2SO4 bracht in de late jaren 90 een hele reeks singles en albums uit. Enkele tracks belandden in legendarische tv-series zoals The Sopranos, Six Feet Under en Queer As Folk. Ondertussen gaat H2SO4 in kleinere bezetting, als duo, door met Graham Cupples en James Butler.
De heren hebben net het album Love And Death gereleaset dat bij fans van de Pet Shop Boys, New Order en Underworld zeker welkom zal zijn. Een sterk staaltje electroprogpop!
“Thematisch verkent het album de emotionele landschappen van de liefde en de dood”, zegt Cupples. “Van de hoge en nobele hooglanden van liefde naar de desolate vlakten van verraad en verlies. De dood van liefde kan even erg en diep zijn als rouw.”
Bij één van de meest emotionele tracks van het album, No Poems, kregen we ook een knappe videoclip. Emotioneel? Absoluut, want het lied lijkt wel een doodsmonoloog van verbluffende kwaliteit. Woorden die raken in een fragiele leegte, gevuld met warme elektronische klanken…
“Ik ben nog nooit op Sicilië geweest, en ik ben nog nooit in Rome geweest”, horen we in het refein. Op zich niets om verdrietig van te worden, maar als daar even later “I’ve got no poems of my own” op volgt, komt ieder woord binnen.
Emoties, die de band toe-eigent aan een robot, want eigenlijk is het H2SO4’s muzikale versie van de Tears In Rain-speech van Blade Runner. Het is de klaagzang van een robot van de laatste generatie, terwijl het einde van haar leven én haar mogelijkheden nadert. Ze verlangt ernaar om te reizen en poëzie te schrijven, maar in plaats daarvan wordt ze gevonden, ronddwalend op de ringweg aan de rand van de stad. Net nu ze wenst dat ze nooit werd gevonden.
Het album Love And Death is digitaal beschikbaar.
