Henri Vervaeke ken je misschien wel van Home Bodies, het lo-fibandje dat hij vormt met Wout Vantieghem en dat getipt wordt door niemand minder dan Meskereem Mees. Henri doet het ook solo en wel als Goodbye Wonder. Zelf noemt hij zijn muziek dansbare indiesynthpop die doet denken Beach Fossils of Blondie.
De invloeden van Debbie Harry horen we er niet onmiddellijk in, wel de vrolijke jinglejangle-geluiden The Smiths, de Australische touch van The Feelies of de melancholie van Poppel om het wat dichter bij de deur te houden.
Grl gaat over het perfecte meisje waar je pardoes verliefd op wordt, met als gevolg dat je hele wereld op zijn kop staat. Een perfect onderwerp wat ons betreft, dat resulteert in een onweerstaanbaar melodietje dat een glimlach op je gelaat tovert, ook al vragen we ons af wie dat meisje wel mag wezen. Een dromerige zang die perfect bij de sfeer past. Ideaal voor de nazomer en als die er niet komt, uiterst geschikt om wat te mijmeren tijdens de melancholische herfstdagen.
Een nummer van iets meer dan twee minuten, maar is catchy genoeg om steeds maar de repeat toets in te drukken, of zo je wil even verslavend als het meisje waarover deze song gaat.
