Frankie Fame noemt zijn muziek cosmopop, en dat past perfect. The Hunger klinkt als een warme nacht vol verlangen, frustratie en kleine openbaringen. De drums gloeien, de soul is lichtjes psychedelisch, en onder alles borrelt iets dat nooit helemaal tot rust komt.

Zijn stem is zwoel en beheerst, alsof hij net genoeg inhoudt om de spanning te bewaren. De productie voelt tegelijk ouderwets en fris aan, met dat heerlijke analoge tintje dat alles een filmisch randje geeft.
Frankie Fames muziek balanceert elegant tussen indiepop, soul en filmische romantiek, met een eerlijkheid die ontwapenend werkt. The Hunger is een bewijs van hoe tijdloos popmuziek kan klinken wanneer ze met gevoel, verbeelding en een tikje mystiek wordt gebracht.


