Framan is het soloproject van de Evergemse singer-songwriter Arno Geerts. Wat begon met enkele nummers, geschreven op akoestische gitaar, groeide geleidelijk aan uit tot een multi-instrumentaal project. Geerts ruilde zijn akoestische gitaar in voor een elektrische die hij nog aanvulde met een synthesizer, wat effecten en een loopstation.
Op tekstueel vlak put Framan inspiratie uit zijn persoonlijk leven. Met zijn teksten probeert hij gebeurtenissen uit het verleden een rustige plek in de geschiedenis te geven. Binnenkort verschijnt de ep Turn Me Into A Stone And Sell Me To The Highest Bidder, die volledig draait rond een stukgelopen relatie en hoe deze hem door de tijd heen brak. Met deze ep tracht Geerts de chaos in zijn hoofd om te zetten in iets gestructureerds.
Framan loste twee singles uit de ep. EMY gitarist Brian Jones Bogaert stond in voor de mix. Beide nummers klinken vrij donker. Evermore bevat veel onderhuidse spanning, die door de hele song blijft dreigen. We moesten denken aan Hurt in de versie van Nine Inch Nails. Het is een indrukwekkende song die lang blijft nazinderen.
My Weekly Overdose begint vrij liefelijk en zacht maar na een tijdje verandert de sfeer. Geerts schreeuwt zijn frustratie en kwaadheid letterlijk en figuurlijk uit in deze song. Waar hij in Evermore zijn gevoelens nog in bedwang hield, laat hij ze in My Weekly Overdose volledig gaan.
Het voelt soms ongemakkelijk om naar deze songs te luisteren omdat ze heel persoonlijk zijn. Maar dat maakt ze net zo intens. Het zijn allesbehalve “shinny happy people-nummers” en ze raken heel diep. Straf werk van Framan!
