Vorige maand verscheen de debuutep Doors van de Belgische-Canadees Edouard van Praet. Op die ep staan vijf tracks vol muzikale reflecties en emoties. Van Praet bracht er invloeden van rap, metal, electro, Leonard Cohen en The Beatles op samen en begon ermee te experimenteren. Het leverde een plaat op vol introspectie, neurose en psychose. Van Praet is dan ook student psychologie en een groot bewonderaar van Szondi en Jung.
Lovely Day is het laatste nummer van de ep en is het meest positieve, ontspannende nummer van dit debuut. Met deze song breekt Edouard de deuren open die hem opgesloten hielden, zodat hij nu meer een connectie kan maken met de wereld.
Het nummer mag dan best heel positief en ontspannend zijn, de intro is vrij creepy en donker. Na twee minuten dringt het licht in het nummer binnen met een vrij lazy drumcomputer en een kleurrijke lo-fi gitaar. Verder kabbelt deze song rustig verder met Beatlesque-koortjes zonder echt veel indruk te maken.
Lovely Day is de perfecte soundtrack voor een “psychedelic lazy sunny day”, maar dan moet de intro wel even overgeslagen worden.
