Geen gerotzooi bij Doodseskader. Bert Minnaert a.k.a. Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, It It Anita, The K., Onmens, Paard., Fär) en Tim De Gieter (Every Stranger Looks Like You, Amenra) zijn terug van niet weggeweest, want laat met hun nieuwe track FLF hun modus operandi schitteren in ruwe grauwheid.
De kickdrum neemt meteen het voortouw, van bij de start en zowel op vlak van sound als woorden is ook deze weer een ‘kick in your face’. Geen omfloerste bewoordingen, geen zoete melodieën. Ze laten al het lelijke horen, zonder enige filter.
Tim de Gieter legt uit: “FLF neemt de luisteraar mee op een reis langs de plekken waar ik ben opgegroeid en de staat waarin ik me daardoor momenteel bevind. De drie fasen van mijn leven worden weerspiegeld door de drie talen en de video is een perfecte spiegel van de track. Elke seconde is even meedogenloos.”
En zo geldt het ook voor elk woord. De tekst, van wat je bijna een zelfportret van De Gieter kan noemen, delen we daarom graag integraal.
Casket Casket
I Just Gotta Have It
Pennies In My Pockets Yet My Flow So Lavish
Branded – Don’t Expect A Fool To Understand This
This Is A Matter Of Pain And Not A Matter Of Language
Bitch I’m Damaged Goods And In A Bad Fucking Mood
You Keep Saying All This Shit – Got Me Wishing That You Would
Had A Death Wish From The Start So We Were Never Good
You Out Here Thinking That You Smart
We’ll See You Hanging From The Roof
6 Lege Hulzen Kletteren Op De Koude Grond
Een Gebroken Lavabo En De Muren Vol Met Stront
Dit Is Mijn Bakermat, Bitch
De Plek Waar Het Begon
Van Mijn Eerste Pak Slaag
Tot De Pillen In Uw Mond
Had Eerst Lak Aan Mijn Nagels
En Dan Lak Aan De Regels
’T Heeft Geen Zin Datk Blijf Praten
Want Ge Hebt Nooit Echt Geleden
Wat Gaat Ge Mij Verstaan
Als Ge Met Moeite Kunt Spreken
Ge Wilt Deel Zijn Van Een Lifestyle
Maar Dit Is Overleven
Masque De Chair Je Me Cache Fort Bien
Si La Marque n’est Pas Clair Bah c’est Pas Le Mien
Couteau Sous Le Matelas Ou Coup De Poign Entre Tes Reins
J’aurai Pas De Putain De Mal A Te Montrer Le Terrain
Je Me Sens Toujours Seul Parmis Tant d’autres
On Dirait Que La Vie Me Punit Mais c’etait Pas De Ma Faute
J’voulais Juste Trouver Une Sortie De Mon Sombre Lot
Vasy Baby Please – Caresse Mon Ego
Masque De Sang – Pour Moi Et Pour Les Miens
Con, Ceci n’est Pas Un Rap
C’est Juste La Bo De Ta Fin
Hun sonisch terreur wordt harder dan ooit voortgezet, zes maand na hun album Year One. De unieke manier waarop het duo stijlelementen uit hiphop, sludge en metal vermengt, klinkt uitzonderlijk. Ze schetsen met hun geluid het beeld van de wereld rond hen, zoals zij die zelf ervaren. En dat beeld is grimmig. Erg grimmig. Zonder dat één van hen nog maar een seconde twijfelt of terugdeinst.
“Totdat alles 45 is.”
Ga hen live zien. Twijfel niet. Op 24/5/2023 bijvoorbeeld, in Het Depot in Leuven, samen met Psychonaut.
Facebook / Instagram / Bandcamp
