Na hun toch wel heel sterke album I Love Tempo uit 2023, was het uitkijken naar nieuw werk van Don Kapot: een trio bestaande uit liefhebbers van het betere, dansbare rockjazzwerk.
Giotis Damianidis (snaren), Viktor Perdieus (toeters en bellen) en Jakob Warmenbol (drum en samples) spelen op Remedy nog steeds ten dans, maar doen dat deze keer zonder de elektronische toetsen die het vorige album zo kenmerkten. Ook de baritonsax van Perdieus blijft initieel op stal en werd in eerste instantie, zo lijkt het toch, vervangen door een Oosters aandoend blaasinstrument dat vakantieherinneringen aan Noordelijke Afrikaanse landen oproept, of is het toch gewoon een tenorsax met een identiteitscrisis?
Feit is dat dit instrument wel heel expliciet aanwezig is in opener Bascule en dat is even wennen. Of neen, het went eigenlijk niet. Het nasale, snerpende geluid ervan staat graag in de belangstelling en als er dan nog eens twee boven elkaar gestapeld worden die naar en rond mekaar draaien, dan wordt het ons al snel teveel van het goede. En daar kan zelfs de heerlijk stuwende en dronende ritmesectie niet tegenop. Gelukkig wordt het ding na zo’n 4,5 minuten door gitaar en drums naar de achtergrond gemept en wordt de vraag: “What do you do with big hands and big lips” overtuigend beantwoord.
Op naar Buskruit dan maar. Bas, droog gitaartje en al even droge drum, sterk begin! Ook de sax is terug (hoera), wat rond de noten zwevend hier en daar, krachtig en recht in je oor zoals we het graag hebben. Don Kapot zoekt graag de grenzen op, hun muziek schuurt en wringt en deelt hier en daar rake klappen uit, maar hoe zalig is dit!
Titeltrack Remedy haalt de drie minuten net niet en schuurt zich hotsend en botsend een weg tussen metalen schroot en autowrakken. Noisy, knotsgek en contrair als een puber. Perdieus debiteert en brult parlandogewijs en een door distortion vervormde (met Vlaamse tongval helaas) tekst waarvan vooral de vraag “Does anyone have a remedy?” ons is bijgebleven.
Remedy is de eerste van drie ep’s die de komende maanden verschijnen van Don Kapot. Het is duidelijk dat de band op zoek is naar manieren om hun geluidsspectrum uit te breiden. Dat ze daarbij al eens een risico durven nemen siert hen. Die toeter uit Bascule laten ze, wat ons betreft, echter beter thuis de volgende keer. Niet dat er ooit iemand naar ons luistert natuurlijk, en da’s misschien maar goed ook!
Bandcamp – Facebook – Instagram
