“Het enige licht aan het einde van de tunnel is dat van de trein die je tegemoet komt gedonderd”, schreef de wijze JMH Berckmans, een kenner van de betere postpunk. Uit de Grauwzone van zijn Barakstad komen de drie gasten van Disorientations. Ze droppen hun eerste PIAS-single Don’t in de afdeling betere zwartzakkerij.
De revival van een revival. Dat we dat nog mogen meemaken, maar all things postpunk zijn opnieuw hot. Ziedaar Whispering Sons, winnaars van Humo’s Rock Rally en sindsdien bezig met de verovering van Europa. En binnenkort debuteert Lagüna, zilver op HRR16.
In de beste Antwerpse traditie, heeft de frontman van die laatste groep, Niels Elsermans, dan weer een andere straffe postpunkband: Disorientations dat op zijn debuutsingle Don’t grossiert in weidse gitaren, een pompende bas met een flanger, en drums die de boel bijeenhouden. Voeg daaraan zijn unieke stem die smekend een zwartgallige tekst declameert, en laat het puntschoenstaren beginnen.
