Er zit een constante in het voor eeuwig blijven van grote singles. En het heet handgeklap. Applaus, onverwacht, maar ik buig beleefd. Nee er zit handgeklap in alles van Motown en ook in No Fun van The Stooges en dus ook in Burn van David Kushner.
Dit is gospel al is David Kushner voor zover wij weten niet in Den Here maar wel uit Chicago waar het waait want het is nu eenmaal de ‘Windy City’. Zij die van daar komen zeggen dat maar wat Kushner maakt is allerminst gebakken lucht.
Hij heeft wat van Morrissey; de introspectie, de slaapkamer als veilige cel. Maar de teksten die hij tussen zelfgekozen tralies schrijft raken het staal daarvan.
“I don’t even pity your pain, you can use it as a weapon, but I won’t ever let it pull me back under again. I let you fool me once, but now I’m dead and gone…”
Klap in de handen voor David Kushner want dit is amper zijn derde single en hij is nog een jaar jonger dan Remco Evenepoel dus er vallen aan wat beloften te voldoen maar eraan voldoen is alles wat hij nu kan doen. Hij is bezig.
