We hebben het al duizend keer geschreven, je hebt het al duizend keer gelezen, maar niets heelt beter diepe wonden dan muziek. Ernaar luisteren helpt en nog beter is de smart van je afschrijven, zoals David van der Snickt doet als zijn muzikale alter ego Brother Of A Feather.
Als je leest dat Ray LaMontagne, de vroegere Bon Iver en Leonard Cohen de grote voorbeelden zijn, dan weet je ook waaraan je te verwachten. Melancholisch troubadourschap, ook al schuwt David de folk noch de blues.
You Will Not Cover Me With Dirt – goed gevonden titel vinden we – is zijn nieuwste worp. In zijn verhalen – want dat zijn de liedjes voor hem – wil hij eerlijk zijn en zijn kwetsbare ik tonen en dat zijn twee trekjes die deze vrij trieste song typeren. Troubadours kunnen nog al eens saai uit de hoek komen, maar Brother of a Feather weet dit door de rauwe 70’s-touch gelukkig perfect te omzeilen.
Brother of a Feather is zeker niet voor iedereen, wel toegankelijk genoeg, want ronddwalen in andermans zielenroerselen is niet altijd een pretje, wel krijg je er oprechte en schone muziek mee.
