Klaar voor een nieuwe naam in het Belgische muzieklandschap? Eentje waar we maar weinig over weten, behalve dat het een band is die zwemt in het talent en waarvan het in de sterren geschreven staat dat je er nog – heel veel – van zal horen.
Blue Robin begon als een soloproject van Lore Borremans, een gouden stem uit Geraardsbergen. Lore wilde via Blue Robin haar eigen dromen en verhalen vertellen, maar tijdens haar studies aan PXL Music in Hasselt botste ze op Teun Maessen, Ebe Vranken, Axel Ausloos en Finn Vreven waardoor Blue Robin plotseling een muzikaal project van vijf gelijkgezinden werd.
Zelf profileert de band zich tussen het melancholische van Tamino en het mythische van Florence + The Machine. Daar zit wel wat waarheid in, tenminste als je er ook aan toevoegt dat Blue Robin een verdomd eigen straf en uiterst verslavend geluid heeft.
En dat we zoiets zeggen na het horen van één song, want Persephone is niet meer dan een voorsmaakje van hun eerste ep die later dit jaar uitkomt. Persephone, in de Griekse mythologie de godin van het dodenrijk en van de lente, is een titel die overigens perfect past bij de dromerige sfeer van dit nummer.
Ook al is “ethereal voices” al lang geen term meer die men nog gebruikt – wat men vroeger wel deed om bijvoorbeeld om de muziek van pakweg Cocteau Twins of Dead Can Dance aan te duiden – is het er één die perfect de stijl van Blue Robin weergeeft. Ontzettend mooi, dit!
