“Wacht nu eens, het zal wel komen”, zeiden ze. Die hand. Die uit het graf schiet. In Carrie, je weet wel, Stephen King. De film daarvan. En altijd als je net van een glas nipt. Oeps. Waar gaat dit naartoe? Uiteraard naar nergens maar nu bovenal naar Stan Martens, uit Hasselt maar dat geeft geen vloek: hij speelde al wat gitaar in het Leuvense CasseCouilles en hij speelt nu voor ons z’n single Strange People. Het is een goeie single.
(c) : STAN MARTENS
Er zit Captain Beefheart in, maar ook talent. En dan is er die finale, alles los, ronde tafels met een hoek af, een hand dat uit het graf schiet en je denkt: had ik maar niet net nu van m’n glas genipt. Maar, bovenal: Wauw.
Oudere jongere of andersom, beetje schuw, droeg ooit veiligheidsspelden in dingen en las vooral te veel om slecht te zijn. Punkrock stuwde het joch op in de vaart der volkeren, The Smiths redden zijn leven, The Ramones leerden hem tellen, en verder doet hij maar wat. Hij leeft nog.
