Budget Trash is terug en hoe! Daddy begint met een opgewekte drumbeat die wordt vergezeld door een ambient-achtige gitaarsound die ons onmiddellijk meesleept. Een nummer waarop we niet konden blijven stilzitten.
Als de strofe begint vertraagt de beat, maar dit doet niets af aan de geweldige groove. Een dromerige stem voorziet melancholisch klinkende lyrics, terwijl de rest van de band een overspoelende sound op ons afstuurt. Een eerste solo volgt onder begeleiding van een stevige fuzz gitaar, die elkaar perfect aanvullen en ons in de licht melancholische vibe van het geheel houden. Onder de strofes blijft een sterke instrumentatie over je heen golven die je in het nummer vasthoudt. De laatste strofe bouwt op naar een geweldige finale die ons nog een laatste maal meesleept met een machtige gitaarsolo.
Het hele nummer past als een plaatje. Nergens hadden we het gevoel dat er iets geforceerd werd. Het geheel klinkt als een band die elkaar door en door kent en zo samen iets heel organisch hebben geproduceerd, op een warme zomernamiddag in hun repetitiekot. Nummers zoals deze geven ons honger naar meer, een band om in het oog te houden! En yes, onze beltoon!
Brent Van Hout
