Frankrijk roept veel beelden op: wijn, kaas, de mooiste en meest stinkende hoofdstad van Europa, maar ook het land dat een onvoorwaardelijke liefde heeft voor new wave. Dat Indochine – volgens velen een slechte blauwdruk van The Cure – er nog steeds immens populair is, zegt genoeg.
Maar ook in de underground merk je dat. Bands als KaS Product, Charles De Goal, Trisomie 21, Jad Wio, Guerre Froide of Complot Bronswick zijn bij ons obscuurder dan obscuur, maar in Frankrijk nog altijd één van de bouwstenen van de Franse underground. In alle eerlijkheid hadden we van Arne Vinzon nog nooit eerder gehoord, maar dit duo past perfect in het straatje van bovengenoemde bands.
Arnaud Vincent en Matthieu Devos hebben ondertussen al vijf albums uit waarover je op het internet zo goed als geen letter terugvindt. Of dat met Charleroi, hun nieuwste single, zal veranderen betwijfelen we zeer sterk. Niet dat het een slechte track is. Au contraire! Wel, kon deze song evengoed in 1983 uitgebracht zijn en is het overduidelijk dat men hier op een nichepubliek mikt en wel op de liefhebbers van minimal wave met een vette knipoog naar de 80’s die doet denken aan zowel Taxi Girl als de beginjaren van Etienne Daho.
Vrij poppy en melodieus, maar even zeer melancholisch. De tekst is overigens gewoon het gelijknamige gedicht van Paul Verlaine dat hij schreef nadat hij de stad zag door het raam van een nachttrein. Kortom, met deze track is niks verkeerd, alleen vrezen we dat het dertig jaar te laat is geschreven…
