Vorig jaar werkte de Nederlandse Anne Weggeman, alias Alida, op een cruiseschip om geld te sparen voor een nieuwe gitaar en opname apparatuur. In de eerste maanden van de pandemie brak er corona uit op het schip. Het vaartuig werd door verschillende landen de toegang geweigerd en Weggeman zette ruim twee maand lang geen voet aan wal. Op 12 mei vorig jaar kwam ze na een overtocht over de Atlantische oceaan aan in de haven van Rotterdam. Een jaar later kan ze met de release van haar debuutsingle Slow Motion haar verhaal delen.
In Slow Motion neemt Alida je mee in het gevoel van vertraging en verstilling dat ze ervaarde toen ze twee weken voor anker lagen en niemand wist wanneer en hoe ze naar huis zoudengeraken nu de grenzen gesloten waren. Elke dag was hetzelfde. Ze zag alleen de zee en dat bracht rust en ruimte in haar hoofd. Eens ze alle angst en onzekerheid losliet werd ze volledig opgenomen in het moment, en ervoer ze een diepe rust.
De song is opgebouwd rond een herhalende gitaarmelodie die symbool staat voor het repetitieve van de dagen op het schip. Eenmaal Alida aan de productie begon, voegde ze er een synth plugin aan toe die toevallig Drifting Away heet en het synthpad dat ze gebruikte had de naam Isolated. Toevallig pasten beiden perfect bij de tekst en de song.
Slow Motion is een knappe, melancholische compositie waarin Alida’s kristalheldere stem indruk maakt. Die doet een beetje denken aan die van Karen Carpenter. Ze raakt zowel in de hoogte als in de lagere registers. Deze debuutsingle is dan ook een mooie, verblindende diamant.
De bijhorende clip werd gemaakt met amateurbeelden die Weggeman, de crew en enkele gasten maakten vanaf het cruiseschip. De beelden van de oceaan en enkele shots van Antarctica nemen je mee naar wat voor Alida een aantal maanden haar wereld was.
