De Gentse groep Yuko bestaat intussen tien jaar en dat vieren Kristof Deneijs en zijn companen met een nieuwe cd/lp: Ten Years of Staring Back.
Yuko omschrijft het nieuwe album als “hun ultieme set” met herwerkte versies van oude nummers, eerder onuitgegeven werk en enkele nieuwe tracks. Het tien nummers tellende album vormt een soort staalkaart van de band en is zowel interessant voor zij die het oeuvre van Yuko goed kennen als voor hen die voor het eerst van de band horen.
Het was soms een beetje puzzelen om uit te dokteren welke nummers herwerkingen zijn van vroeger werk en welke nieuw. Zo verscheen het adembenemend mooie A Couple Of Months On A Couch eerder op het album Long Sleeves Cause Accidents uit 2014. De nieuwe versie heet A Couple Of Months On A Couch Won’t Do You No Harm. Niet alleen is de geupdate versie iets trager dan het origineel, doordat het vrij bombastische middelste stuk volledig werd herwerkt, maar het wint ook aan emotionele impact.
Eveneens eerder verschenen in 2014 is Dive! dat herdoopt werd in Or Dive! Opnieuw koos Yuko ervoor de theatrale operazang van het origineel te laten vallen wat het nummer ten goede komt. Het eerste deel dat wel wat weg heeft van een negro spiritual, transporteert ons naar het moerassige zuiden van de Verenigde Staten in de eerste helft van de twintigste eeuw. De klaaglijke falsetto van Deneijs werkt hier wonderwel. In het tweede deel neemt het liedje een onverwachte wending. De abrupte tempoverandering verrast en geeft Or Dive! een progrock-kantje dat we niet gewend zijn van Yuko.
De kopstem van Deneijs doet het voor ons echter niet altijd. In het eerste nummer van het album Bruises, I Camouflage (één van de nieuwe nummers) zijn de uithalen soms erg dominant, spijtig want verder is dit best een mooi nummer.
In Swing (een urgente, uptempo herwerking van You Took A Swing At Me uit Long Sleeves Cause Accidents) werkt de falsetto dan weer veel beter. Dosering is de sleutel. Ook het poppy Mister T is nieuw en wordt op het einde van de plaat nog eens hernomen als B. Fleischmann Feeding Mister T, een 9 minuten durende remix door Bernhard Fleischmann waarin we soms de aanwezigheid van Tom Barman horen rond dwalen.
De eerste seconden van Purple Hearts zetten ons even op het verkeerde been omdat de geloopte sample waarmee de track opent (en die later in het nummer terugkomt) refereert naar hiphopmuziek. We worden al snel uit de illusie gehaald wanneer de eerste noten op gitaar klinken en het nummer zich ontwikkelt tot een popnummer met enkele weerhaken en een drumpartij vol breakbeats.
Ook There Is A Boy That Never Goes Out (een knipoog naar The Smiths?) gaat de poppy tour op met een Cure-esque gitaarintro en de nodige dramatiek wanneer Deneijs op het einde van de track “Die Die” scandeert! Welke richting de nummers echter ook uitgaan, Yuko maakt nooit anonieme popdeuntjes en slaagt er telkens in de nummers een typische Yuko-toets te geven.
The View is een herwerkte versie van The View Was Bad (That’s Why) uit As If We Were Dancing (2011) die vrij dicht aansluit bij het origineel. Opnieuw voelt het herwerkte nummer net iets intiemer aan. De eerste tonen van het prachtige Music For Funerals deden ons onwillekeurig aan Tamino denken. Eens Deneijs begint te zingen, eigent Yuko zich het nummer echter weer helemaal toe. Zoals zo vaak slagen ze er ook nu weer in om de luisteraar op amper vier minuten tijd helemaal onder te dompelen in hun eigen wereld. Een wereld waarin de beperkingen van de menselijke communicatie meer dan eens leiden tot pijnlijke misverstanden en onderlinge vervreemding. Een wereld ook met bijwijlen een flinke dosis melancholie die echter nooit tranerig wordt.
Ten Years of Staring Back is veel meer geworden dan het best-of album waar de titel op alludeert. De helft van het album bestaat uit herwerkte nummers waarbij Yuko koos voor een kleinere productie waardoor ze een grotere intimiteit en directheid kregen. De nieuwe nummers hebben een hoger (underground) popgehalte zonder evenwel ooit plat te worden. De flinke scheut indie-saus die Yuko steevast over de nummer gooit zal daar zeker niet vreemd aan zijn!
Op 19 oktober stelt Yuko zijn nieuwe album Ten Years Of Staring Back voor in de Handelbeurs in Gent. Ze worden daarbij begeleid door topsopraan Lore Binon. De Londense illustrator David Foldari waarmee de band al sinds de eerste plaat samenwerkt, verzorgt de visuals voor de hele show. Het belooft een absolute topavond te worden!
