Hoogtijd om de gemoederen nog eens op te hitsen met een joekel van een plaat. Zes jaar lang reeds teistert Youff elke mogelijke gehoorgang in een wijde straal rond Gent met maar één doel voor ogen: hardcore punk en underground noise voorzien van een upbeat techno label.
Alexander Schillewaert (bas) en Manu Mahieu (drums) hebben vorig jaar de bezetting verdubbeld met Arjen Verswijvelt (gitaar) en Michiel De Naegel (vocals, allé ja, geluid uit een micro). Voor het ambitieuze project 20/20 Hindsight hebben ze met Kasper De Sutter van El Yunque 19 nummers klaargestoomd die in twee delen worden uitgebroed. Stadskanker, hun Brussels platenlabel, bracht eind mei Twenty Twenty uit.
Misschien de lezer even waarschuwen dat dit luisteren voor gevorderden betreft want zet je schrap voor het luidste, meest compromisloze album van 2019. De persbio verwoordt het alvast aardig: Youff klinkt als een razende drummer met een agressieve bassist als motor voor een toespraak van een woedende dictator die predikt voor een parochiezaal vol doven.
De plaat werd op vijf dagen tijd in een oude barak opgenomen. De energie spat van de muren. Het beschrijft de dagdromen van een verwend nest dat filosofeert over hoe het leven zou zijn als een psychopaat. Het verval in een samenleving vol goedkope luxe loert nadrukkelijk om de hoek.
Opener Muzak For The Mass klinkt als Millionaire’s Wake Up The Children, maar dan acht keer versneld en ontdaan van elk gevoel voor liefkozing. We zijn 1 minuut en 45 seconden ver als het luisterkaf van het koren wordt gescheiden. Idiot Savant is een onbestuurbaar noiserock-vlaggenschip dat refereert aan grootse momenten uit de rijke geschiedenis van de noiserock, met name de eerste jaren van Sonic Youth en Einstürzende Neubauten.
Apex Alpha degradeert dan weer Raketkanon tot koorknaapjes en maakt hier één ding zonneklaar. Hier laat Youff techno klinken als death metal of is het omgekeerd? Auto-Craving schuift op richting Gruppo di Pawlowski en de geschetste referentiekaders indachtig kan alleen vastgesteld worden dat het kwartet geen spaander heel laat van het concept “zomerplaten voor meezingers”. Waar het vorige werk van Youff vaak verdrijfzandde in een genadeloze overdosis noise, blijven hier na een paar luisterbeurten de fundamenten overeind van strakke intelligente punksongs. Zo is Midclass Luxury een geweldige noiseklassieker in wording. Denk maar gerust aan het allerbeste Jesus Lizard, dat mag.
Meer van dat dus, en we krijgen dit heet geserveerd onder de naam Nouveaux Riches. Het is inderdaad zo dat de basgitaar pulserend is en de drums een agressieve oerkracht uitstralen alsof een drone je linkeroor invliegt, ergens ten hoogte van de middenhersenen implodeert en er door je rechterneusgat weer uitkomt. Niet iedereen vindt dit leuk, maar wij zijn hélemaal mee. Akkoord, 18 Karat Genocide is meer Youff ten tijde van Et Cetera en dus niet alleen beenhard maar ook psychopatisch verstikkend.
De Fils à Papa uit de volgende track is van het soort waar we met een wijde boog omheen willen lopen, maar zijn ze dat niet allemaal? Anyway, dit nummer komt héél hard binnen.
Youff anno 2019 op een podium moet een bijwijlen hallucinante ervaring zijn. In 2018 wisten we live al niet meer in welke moshpit we ons hoofd verloren waren, nu is ook op plaat de bloedtoevoer naar onze benen afgesneden. Als uw salontafel nog niet klaar is voor de volgende ophaling grof vuil, dan wel na het beluisteren van Genuine Drakkar Noir. Als je deze door je openstaande terrasdeur keilt, vergeet wel niet eerst het porseleinen beeldeke van uw grootmoeder te verwijderen.
Latem. verschilt in niets van haar voorgangers en noiserockt the hell out of us. Twenty Twenty is deel één van een genadeloze kopstoot waarvan we misschien nu nog met wankele benen bekomen maar Hindsight zal binnen een paar maanden ook de deur tegen onze neus knallen.
Op 28 juli speelt Youff in de Kinky Star tijdens de Gentse Feesten. Alles van waarde is weerloos. Kom ongewapend, je overleeft het misschien.
