In 2020 was er al Phyton (Tax Free), een plaat die in 2022 werd opgevist door Fire, dat de plaat opnieuw uitbracht als opstapje naar nieuw werk van deze Berlijnse experimentele elektronica-artieste.
Als we afgaan op Gut Buster, haar nieuwe langspeler die nu zijn rondjes draait, gaan we dat voorafgaande album toch eens moeten zien op te duikelen. We misten het toen en zijn blij dat we haar nieuw werk wel leren kennen.
Abstractie, broken beats, een stem waarmee voortdurend spielerei wordt uitgehaald, van een poging tot gewoon zingen tot bijna kinderstemmetjes of te snel in gemixte klanken, het zorgt voor een bepaalde charme waar we niet aan kunnen weerstaan.
Percussieve structuren, een zwoele bas soms neigend naar soul en dusdanig geproducet dat het allemaal net ietwat lo-fi klinkt zonder het echt te zijn zorgt Yosa Peit ervoor dat het gros van de vijftien liedjes een bepaald poppy gevoel uitstralen waardoor haar muziek breder kan gaan dan puur interessant voor de liefhebber van experimentele elektronica.
Met een boodschap, want de teksten van deze Berlijnse zijn uitermate antikapitalistisch. Ze spuit ongebreideld haar eigen inzichten en mening, wat beter kan en wat niet meer hoeft. World Eaters bijvoorbeeld, waarin ze gitaren laat gieren om haar standpunt dubbel en dik in de verf te zetten, met een zinsnede als “I was born on a planet, I got hungry and I ate it”. Overconsumptie op melodie gezet.
Doemscenario’s geënt op een punky vorm van elektronica waarop Yosa Peit het opneemt voor degene die anders zijn dan de doorsnee tweebenige, ongeacht welke gender ze wensen aan te nemen.
Door haar inventieve manier van producen werkt de combinatie van haar strijdvaardigheid en elektronische muziek wonderwel, dusdanig dat het album over de hele lijn blijft boeien.
Ergens te situeren tussen Björk en Laurie Anderson, om haar maar meteen tussen twee kleppers te plaatsen.
BANDCAMP – FACEBOOK – INSTAGRAM
