Het nieuwe album van Yann Tiersen is opgedeeld in twee afzonderlijke doch onderling verbonden delen, elk met hun unieke sonische kenmerken. Het eerste deel The Liquid Hour bestaat uit vijf tracks met een genreoverstijgende cocktail van elektronische en psychedelische composities, deel twee bestaat uit acht introspectieve, instrumentale piano stukken.
De Franse componist haalde deze keer inspiratie uit een zeiltocht die hij maakte. Het idee rond The Liquid Hour ontstond toen hij alleen midden in de nacht naar de lichten van Belfast staarde. Dat moment van sereniteit leidde tot diepe overpeinzingen over de roerige geschiedenis van de stad en het verband met zijn bredere politieke strijd. Het is een muzikaal statement dat Tiersens verlangen naar sociale en politieke verandering kanaliseert.
Elke track op Rathlin From A Distance is vernoemd naar een locatie die Yann bezocht tijdens zijn zeiltocht. Het pianowerk creëert een bijna hypnotiserende sfeer, waarbij elke halte op de reis een dieper niveau van bewustzijn markeert. Elke track van dit gedeelte roept een gevoel van ruimte, introspectie en stille contemplatie op.
Het album opent met Stourm, een meer dan 11 minuten durende, zweverige ambient track waar de elektronica middenin het nummer ondersteuning krijgt van strijkers en blazers. In Ninnog At Sea horen we een combinatie van zenuwachtige beats en ambient, deze vechten niet met elkaar maar vullen elkaar prima aan. Arne voelt in het begin vrij donker aan, eens de heldere stem van Émilie Quinquis invalt komt er toch wat licht in deze dreigende electro track.
Dan volgt de titeltrack van het eerste deel, het is een psychedelische ambient compositie die langzaamaan open bloeit in een sfeervolle, kraut getinte dancetrack. Dolores sluit het eerste deel af en is genoemd naar de bekende Spaanse anti-fasciste Dolores Ibárruri Gómez, van wie de slogan “No Pasarán” afkomstig is. De afsluiter is een typische, speelse Tiersen track met brede arrangementen en met de stem van Quinquis. Deze compositie klinkt volledig anders dan de voorgaande songs van dit deel.
In het tweede deel van Rathlin From A Distance krijgen we acht intieme solo pianostukken. Daarin herkennen we de typische melancholie van Tiersen maar ook weer het speelse van de componist. Vanaf dan valt er een grote rust over het album en is de sfeer volledig anders dan in het eerste deel.
We kunnen aannemen dat Yann Tiersen deze twee delen bij elkaar wou zetten omdat er een link is, maar muzikaal valt die link niet te horen. Het ware dan misschien ook beter geweest om twee ep’s uit te brengen, en de keuze tot aankoop van een of beide aan de luisteraar te laten.
