Nico Decock moet nog bekomen van de verkoop van zijn boek Vergaene Glorie, over de Kortrijkse punkscene van het begin van de jaren 1980, dat hij samen schreef met Ludo Halsberghe. Vijfhonderd exemplaren waren er, waarvan honderd met harde kaft. Waren, inderdaad, want het boek verkocht als zoete broodjes en de boeken waren op de voorstelling ervan op de verschijningsdatum (15 juni) allemaal uitverkocht. Een tweede druk lonkt.
Of de lp die hij op zijn kleine labeltje uitbrengt van XXX het evengoed zal doen, blijft voorlopig koffiedik kijken. In elk geval is het een droom van Decock die uitkomt. Ooit kwamen de nummers die op dit album prijken, opgenomen in de legendarische Joke’s Koeienverhuurbedrijf studio, uit op een K7, waarna de oorspronkelijke opnames verdwaald raakten, weer opdoken, in een verhuis in een verkeerde doos terecht kwamen om nu alsnog het levenslicht te zien op vinyl, zoals oorspronkelijk ook de bedoeling was.
Na het uiteenvallen van de band Vergaene Glorie bleef het bij Decock kriebelen om muziek te maken. Samen met zijn toenmalige lief Iskra, die van drums naar zang verhuisde omdat dat drummen van haar toch niet je dat was, en met de ingehuurde drummer Bennie begonnen ze XXX. Gefascineerd door bands als Poison Girls en Crass en de zin om iets met politiek geïnspireerde teksten te doen, liet de band, jaren voor er ook maar sprake was van straight edge met hun X, zich helemaal gaan in rudimentair klinkende anarcho-punk.
Bands als Moral Demolition, Flüx Of Pink Indians en Subhumans kregen behoorlijk wat aandacht (en kwamen ook voor in de Subvert!-zines) en XXX profiteert mondjesmaat van de interesse in dit soort punk. Het bandje viet echter al snel uit elkaar, waarna hun wegen kruisten en Decock na veel omzwervingen onder meer opdook bij The Midnight Men en Marky Ramone And The Speed Kings. De wereld rondreizen en veel ervaring opdoen, vallen en opstaan en verder.
De publicatie van zijn boek en het opduiken van de originele opnames geeft ons de kans om de originele nummers van XXX te beluisteren (van de originele vijftig cassettes zijn er wellicht nauwelijks meer over). In de fluostiftkleuren geel (60 stuks) en roze (65 stuks) en zelfs zwart (25 stuks) is er voor elk wat wils, zelfs voor het collector scum.
Het is best bewonderenswaardig dat de plaat helemaal niet gedateerd klinkt. Het is gewoon oerdegelijke anarcho-punk die net zo goed vorige maand kon zijn gemaakt en opgenomen. Dat is best wel sterk voor een plaat van veertig jaar oud.
Tegelijk verschijnt het 112 pagina’s tellende boekje Anarchist Anonymous, ook van de hand van Decock, waarin de teksten van de nummers staan, enige duiding over XXX en reproducties van de zines Subvert! en Noisy Neighbours die hij in de eerste helft van de jaren 1980 maakte en waarvan hij de originelen na lang zeuren van de Kortrijkse punkarchivaris Martin Vantomme mocht lenen. Boekje plus lp geven samen een mooi beeld van lang vervlogen tijden, voor nostalgici en andere geïnteresseerden.
